- Gegevens
Op mijn website zeekajaksite.nl heb ik geschreven dat ik geen liefhebber ben van een roer op een zeekajak. Maar de peddelaars die wel een roer hebben, adviseerde ik om regelmatig inspectie en onderhoud aan hun roersysteem te doen. Dit om te voorkomen dat je met een defect roer in een moeilijke situatie komt.
Nu vond ik op blz. 301 in het boek van Freya Hoffmeister, waarin ze over haar tocht rondom ZuidAmerika schrijft, een anekdote die dit advies geheel onderschrijft:
Gut zwei Monate habe ich jetzt noch Zeit. Von Sao Francisco do Sul bis nach Florianopolis brauche ich vier Tage. Einmal gerate ich fast in Seenot, als die Leine zu meinem rechten Steuerpedal reiβt und ich mein Kajak mit starkem Seitenwind in rauen Wellen kaum noch kontrollieren kann.
Nur weg von den Felsen!
Mit gewaltiger Anstrengung, endlosen Bogenschläge und letztendlich einigen Knoten- und Fuβtricks kann ich meinen Bug in eine geschützte Bucht dirigieren, wo ich meinen Kopf tief in den Rumpf stecken und die gerissene Leine ersetzen kann. Dieses Steuersystem is das beste der Welt und das einzige, welches ich auf eine Expedition wie dieser fahren würde. Wenn man aber die Vorzeichen einer durchgescheuerten Leine aus Faulheit nicht merken will und sie nicht rechtzeitig ersetzt, muss man eben die Konsequenzen tragen!
Freya had de kracht en de techniek om veilig aan de kant te komen.
Maar vraag je maar eens af of je dit zelf in de buurt van een Nederlandse Basalt-oever voor elkaar zou krijgen.
- Gegevens
Op mijn website zeekajaksite.nl benadruk dat het belangrijk is, na aankoop van de kano, de luiken met een touwtje aan de kano te zekeren zodat ze niet in het water kunnen komen als je ze bijvoorbeeld niet goed sluit. Want luiken kunnen zinken of anders wegdrijven. Je bent dan in 1 klap totaal niet zeewaardig meer.
Nu heb ik net het boek van Freya Hoffmeister gelezen over haar tocht rondom Zuid-Amerika.
Daarin heb ik geleerd dat er nog een andere belangrijke reden is om dat touwtje aan te brengen: Freya was op een winderig strand geland en liep met haar bagage een paar keer van de oever verder het strand op. In de tussentijd had de wind het deksel weggeblazen.
Daarover het volgende fragment uit haar boek:
Taschen auf den Schultern mache ich mich auf den relativ kurzen Weg zum Ufer. Besorgt merke ich, wie sich der feste Sand mit Matsch überzieht - erst Knöchel-, dann knietief.
Ich schaffe es mit schlammbedeckten Taschen und Körper gerade so zum festen Ufer und mache mich auf den Rückweg, um meine dritte Tasche zu holen.
Als ich ankomme, entdecke ich die erste Katastrophe:
Der hintere Lukendeckel hat sich gelöst und ist weggeflogen!
Nirgendwo ist er auf der flachen Sandbank zu sehen.
Ohne Deckel kann ich nicht weiterpaddeln. In meinen Gedanken spiele ich schon die Möglichkeiten durch, wo ich Ersatz besorgen kann.
Einen jungen Mann, der im Watt nach Würmern sucht, bitte ich mit Händen und Füssen gestikulierend um Hilfe. Während er mein leeres Boot zum Ufer zieht und ich schon wieder auf dem Rückweg der zweiten Gepäcktour bin, hält er triumphierend den vermissten Deckel hoch. Er hat ihn gefunden! Gott sei Dank!
- Gegevens
Harrie Tieken is een kanobouwer die omstreeks 1987 van Alkmaar naar Canada emigreerde. Ik vermoed dat hij nu is gepensioneerd want hij schrijft al zijn ervaringen nu in zijn weblog http://tiekenkayaks3.blogspot.com/
Hij beschrijft dat hij in de periode 1975-1987 goed contact had met Derek Hutchinson; een belangrijke kanoër die het zeekanoën een geweldige impuls heeft gegeven. Derek ontwierp ook zeekajaks die werden gebouwd door P&H. Maar ook Harrie Tieken had een bouwlicentie voor deze kajaks. Zo bouwde hij als eerste de Umnak Icefloe: een geweldig grote expeditiekano. Deze zeekajak functioneerde geweldig goed op open zee. Maar minder ervaren kajakkers hadden best wel moeite om met deze kajak te manoeuvreren aangezien hij wel heel erg koersvast was.
- Gegevens
- Gegevens
Ik heb een oude P&H Fjord: dat is een kajak met een enorme bergruimte. Ter hoogte van de kuip is die kajak breed genoeg zodat in mijn kajak door Willem, de oorspronkelijke eigenaar, ooit 2 polyester vakken zijn gemaakt. Heel erg handig. Ik vervoerde daar allerlei zaken in: thermosfles, kanokarretje, vuurpijl, enz. enz.
Die handige vakken miste ik in andere, slankere kajaks.
Toen ik dit jaar besloot dat ik op de trektocht met de KVU niet mijn Fjord, het vrachtschip, wilde meenemen, maar mijn NDK-Greenlander, waren die vakken zeker een gemis! Dat merkte ik thuis al bij het proefpakken van alle bagage.
- Gegevens
Voor 15 september stond op het programma van de KVU om naar de vierde slenk op Schiermonnikoog te varen. Echter het weer gooide een beetje roet in het peddelgenot. De voorspellingen wisselden sterk en alhoewel de laatste 2 dagen de voorspellingen tamelijk stabiel waren met west 5bft met uitschieters naar 6 bft nam de avond tevoren de wind volgens de voorspelling nog meer toe en kwam ook 7bft om de hoek kijken.
Moeilijk, moeilijk allemaal, om te besluiten wat wijsheid is.
De zaterdagavond tevoren, op de camping van Lauwersoog, heb ik in overleg besloten Schier af te blazen. Daarom konden we uitslapen en gingen zondag naar het Lauwersmeer. Rob en Annet waren er wel maar hadden dat zien aankomen en hadden de kano's thuisgelaten.
Zodoende gingen Chris, Timo, Tiny en ik te water.
In eerste instantie bij het omkleden leek de wind met 4 bft toch weer gunstiger (maar ja, dat was niet op zee waar het altijd harder waait). Later, vooral in de middag, trok de wind toch meer aan.Ik geloof dat iedereen wel blij was dat we niet op de waddenzee zaten. Daar hadden we zeker gedurende 1,5 uur tegen 6 bft in moeten peddelen. Extra lastig omdat wind tegen stroom stond waardoor je lekkere golven krijgt die je aldoor weer afremmen.
- Gegevens
Dit jaar is het de achtste keer op rij dat een ploegje van de KVU een buitenlandse kanotrektocht maakt. Het ploegje varieert maar licht: namelijk tussen de 4 en 6 deelnemers. Dit jaar gaan mee: Dick, Henk, Jos, Kasper, Theo en ondergetekende. Het lijkt erop dat de bekende 7-jaarlijkse cyclus ook hier geldt, want dit keer is gekozen voor dezelfde bestemming als de eerste tocht: de Funense archipel in Denemarken.
- Gegevens
Vandaag niet gevaren, maar wel over de Greenlander nagedacht.
Tot nu toe samengevat: Misschien is de Greenlander niet iets voor de beginner:
- beetje wiebelig gevoel tenzij je je door de kano laat mee bewegen. Wat echter niet werkt in kleine golfjes.
- in beladen toestand niet erg wendbaar, tenzij je heel duidelijk opkant. Misschien is het wel iets voor een medium-beginner die goed kan opkanten.
- vaart beladen ook vrij zwaar; vooral op ondiep water
- Gegevens
Vanochtend ben ik gestart met de re-entry: daarvoor eerst de zee ingelopen tot borsthoogte en daar van opzij ingestapt.
Oprollen met de gevulde boot ging prima. De kajak met voetpomp leeggepompt. Toen het spatzeilnog niet dicht zat, liep de kuip van achteruit nog voller. Zeilzeil erop en verder pompen. De kano voelde met volle kuip best wiebelig. Toen nog een paar keer gerold. Dat ging goed ondanks de niet perfect uitgevoerde rol.
De wind is nu gedraaid naar west: eerst 2 bft., maar omdat de wind op de kust stond waren er wat rare kabbelgolfjes (mini clapotis). Daar voelde ik me toch een beetje instabiel bij door de kleine bewegingen.
Na ronden van de kop van het eiland kregen we de wind van opzij. De wind was nu aangetrokken tot 4-5 bft.
We sneden de kust af waardoor de wind ca. 1,5 km had om de golven wat op te zwepen. We voeren afwisselend dwars op golven en daarna surfend met de golven mee.
Dwars op de golven varend kan ik goed surfen: met best veel energie stoppend in het op snelheid komen voor een surf. Maar dat wist ik al omdat de volle kano niet zo snel is.
Als de kano surfte met de scheg uit ging dat goed.
De koers is met de scheg prima te regelen: Je kunt oploeven of afvallen naar wens.
De stabiliteit is best wel een dingetje: voelt soms wiebelig door het V-bodem-effect.
- Gegevens
Vanaf de wildkampeerplek eerst weer naar heet noorden om om de punt heen gevaren. Aan de zuidkant stond toch de wind, die oost zou moeten zijn, ons schuin tegen. Korte golfslag.
De neus van de GL gaat echt bijna door de golven heen en verdwijnt net niet onder water.
In de golven is de GL best manoeuvreerbaar is je maar op de golftoppen stuurt.
Een golf van opzij klotst soms op de zijwanden.
Een golf van achter loopt soms over het achterdek tot op je rug.
Snelheid: vandaag door Theo/Kasper (die ver vooruit voeren) een stukje langs de kust hard vooruit gevaren. Geen idee hoe hard ik ging maar het schoot lekker op. Ik haalde zo langzaam, want ik voer om, Theo/Kasper in