- Details
Mijn eerste zeekano was (sorry: lees "is". Want ik heb haar nog steeds) een AnasAcuta. Daar heb ik jaren mee gevaren. Tot mijn volle tevredenheid want ik voelde me als 1 geheel in deze gehoorzame kano. Ze is ook zeer wendbaar en reageert goed op opkanten om koers te houden. Alhoewel ik deze kano geheel beheers had ik toch af en toe moeite om een groep bij de te houden. Niet omdat ze niet snel genoeg is. Ze niet heel snel , maar het probleem was dat ze in een ongunstige wind sterk oploeft. Daar was wel mee om te gaan omdat ze goed op opkanten reageert maar je kunt je energie maar 1 keer gebruiken. Dat betekende dat ik in een groep wat snellere peddelaars, die bovendien hun kajaks keurig met de scheg konden trimmen, de peddelmaatjes alleen kon bijhouden door erg hard te werken aan voorstuwing PLUS koers houden.
Omdat ik daar op een gegevens moment genoeg van had heb ik bij JG-Polyester een variabele scheg laten monteren want de AnasAcuta zou ik in geen geval ooit wegdoen.
Dat is al wel jaren geleden. Nu moet ik bekennen dat ik de laatste jaren wat minder in haar heb gevaren. Toen ik onlangs bedacht dat ik weer wat vaker in de AnasAcuta er op uit wilde gaan, heb ik alles eens goed nagekeken. Na een eerste tochtje ging de schegbediening niet goed en het leek erop dat ik de scheg bij het landen niet had opgehaald. Dus de scheg gedemonteerd en de kabel rechtgebogen en gesmeerd.
Echter na weer een tochtje bleek dat het probleem niet was opgelost want de scheg ging niet op of neer. Bij opnieuw demonteren bleek pas wat het echte probleem was:
Het scharnier van de scheg draaide niet meer. Dat heeft te maken met de scharnierconstructie die JG had gemaakt: dat was namelijk een massief rubber staaf met een diameter van 15 mm die door een gat in het schegblad stak. Dat rubber staafje was geklemd in de schegkast. Na jaren in de schegkast geklemd te hebben gezeten was de diameter groter geworden en zat het klem in het schegblad dat daardoor niet meer wilde draaien.
- Details
Vandaag stond er eigenlijk op het programma om op het strand van Wijk aan Zee te vertrekken naar Parnassia. Een leuke tocht langs de kust waarbij we ook IJmuiden moeten passeren.
Zowel Jos als ikzelf waren niet helemaal fit en omdat er ook nogal mistroostig, koud weer was voorspeld met een vlagerige, oostelijke wind van 4-6bft, besloten we om ergens anders te varen.
Dat werd een binnenwatertocht van Uitgeest naar het Guis- en Westzanerveld. Een gebied waar we allebei nog niet hadden gevaren. Bovendien leek de afstand groot genoeg om het als een trainingstochtje te beschouwen.
- Details
Toen ik dat filmpje onlangs tijdens de reunie nog eens zag, inspireerde me dat om er een instructie van te maken waarmee je kunt werken aan het efficiënter maken van je peddelslag.
- Details
Onlangs zag ik na een tocht, bij het verwijderen van modder van de bodem van mijn Nordkapp, dat er een flinke slijtage-plek was ontstaan die op niet al te lange termijn lekkage in het voorste compartiment zou kunnen veroorzaken.
- Details
Op mijn website zeekajaksite.nl heb ik geschreven dat ik geen liefhebber ben van een roer op een zeekajak. Maar de peddelaars die wel een roer hebben, adviseerde ik om regelmatig inspectie en onderhoud aan hun roersysteem te doen. Dit om te voorkomen dat je met een defect roer in een moeilijke situatie komt.
Nu vond ik op blz. 301 in het boek van Freya Hoffmeister, waarin ze over haar tocht rondom ZuidAmerika schrijft, een anekdote die dit advies geheel onderschrijft:
Gut zwei Monate habe ich jetzt noch Zeit. Von Sao Francisco do Sul bis nach Florianopolis brauche ich vier Tage. Einmal gerate ich fast in Seenot, als die Leine zu meinem rechten Steuerpedal reiβt und ich mein Kajak mit starkem Seitenwind in rauen Wellen kaum noch kontrollieren kann.
Nur weg von den Felsen!
Mit gewaltiger Anstrengung, endlosen Bogenschläge und letztendlich einigen Knoten- und Fuβtricks kann ich meinen Bug in eine geschützte Bucht dirigieren, wo ich meinen Kopf tief in den Rumpf stecken und die gerissene Leine ersetzen kann. Dieses Steuersystem is das beste der Welt und das einzige, welches ich auf eine Expedition wie dieser fahren würde. Wenn man aber die Vorzeichen einer durchgescheuerten Leine aus Faulheit nicht merken will und sie nicht rechtzeitig ersetzt, muss man eben die Konsequenzen tragen!
Freya had de kracht en de techniek om veilig aan de kant te komen.
Maar vraag je maar eens af of je dit zelf in de buurt van een Nederlandse Basalt-oever voor elkaar zou krijgen.
- Details
Op mijn website zeekajaksite.nl benadruk dat het belangrijk is, na aankoop van de kano, de luiken met een touwtje aan de kano te zekeren zodat ze niet in het water kunnen komen als je ze bijvoorbeeld niet goed sluit. Want luiken kunnen zinken of anders wegdrijven. Je bent dan in 1 klap totaal niet zeewaardig meer.
Nu heb ik net het boek van Freya Hoffmeister gelezen over haar tocht rondom Zuid-Amerika.
Daarin heb ik geleerd dat er nog een andere belangrijke reden is om dat touwtje aan te brengen: Freya was op een winderig strand geland en liep met haar bagage een paar keer van de oever verder het strand op. In de tussentijd had de wind het deksel weggeblazen.
Daarover het volgende fragment uit haar boek:
Taschen auf den Schultern mache ich mich auf den relativ kurzen Weg zum Ufer. Besorgt merke ich, wie sich der feste Sand mit Matsch überzieht - erst Knöchel-, dann knietief.
Ich schaffe es mit schlammbedeckten Taschen und Körper gerade so zum festen Ufer und mache mich auf den Rückweg, um meine dritte Tasche zu holen.
Als ich ankomme, entdecke ich die erste Katastrophe:
Der hintere Lukendeckel hat sich gelöst und ist weggeflogen!
Nirgendwo ist er auf der flachen Sandbank zu sehen.
Ohne Deckel kann ich nicht weiterpaddeln. In meinen Gedanken spiele ich schon die Möglichkeiten durch, wo ich Ersatz besorgen kann.
Einen jungen Mann, der im Watt nach Würmern sucht, bitte ich mit Händen und Füssen gestikulierend um Hilfe. Während er mein leeres Boot zum Ufer zieht und ich schon wieder auf dem Rückweg der zweiten Gepäcktour bin, hält er triumphierend den vermissten Deckel hoch. Er hat ihn gefunden! Gott sei Dank!
- Details
Harrie Tieken is een kanobouwer die omstreeks 1987 van Alkmaar naar Canada emigreerde. Ik vermoed dat hij nu is gepensioneerd want hij schrijft al zijn ervaringen nu in zijn weblog http://tiekenkayaks3.blogspot.com/
Hij beschrijft dat hij in de periode 1975-1987 goed contact had met Derek Hutchinson; een belangrijke kanoër die het zeekanoën een geweldige impuls heeft gegeven. Derek ontwierp ook zeekajaks die werden gebouwd door P&H. Maar ook Harrie Tieken had een bouwlicentie voor deze kajaks. Zo bouwde hij als eerste de Umnak Icefloe: een geweldig grote expeditiekano. Deze zeekajak functioneerde geweldig goed op open zee. Maar minder ervaren kajakkers hadden best wel moeite om met deze kajak te manoeuvreren aangezien hij wel heel erg koersvast was.
- Details
- Details
Ik heb een oude P&H Fjord: dat is een kajak met een enorme bergruimte. Ter hoogte van de kuip is die kajak breed genoeg zodat in mijn kajak door Willem, de oorspronkelijke eigenaar, ooit 2 polyester vakken zijn gemaakt. Heel erg handig. Ik vervoerde daar allerlei zaken in: thermosfles, kanokarretje, vuurpijl, enz. enz.
Die handige vakken miste ik in andere, slankere kajaks.
Toen ik dit jaar besloot dat ik op de trektocht met de KVU niet mijn Fjord, het vrachtschip, wilde meenemen, maar mijn NDK-Greenlander, waren die vakken zeker een gemis! Dat merkte ik thuis al bij het proefpakken van alle bagage.
- Details
Voor 15 september stond op het programma van de KVU om naar de vierde slenk op Schiermonnikoog te varen. Echter het weer gooide een beetje roet in het peddelgenot. De voorspellingen wisselden sterk en alhoewel de laatste 2 dagen de voorspellingen tamelijk stabiel waren met west 5bft met uitschieters naar 6 bft nam de avond tevoren de wind volgens de voorspelling nog meer toe en kwam ook 7bft om de hoek kijken.
Moeilijk, moeilijk allemaal, om te besluiten wat wijsheid is.
De zaterdagavond tevoren, op de camping van Lauwersoog, heb ik in overleg besloten Schier af te blazen. Daarom konden we uitslapen en gingen zondag naar het Lauwersmeer. Rob en Annet waren er wel maar hadden dat zien aankomen en hadden de kano's thuisgelaten.
Zodoende gingen Chris, Timo, Tiny en ik te water.
In eerste instantie bij het omkleden leek de wind met 4 bft toch weer gunstiger (maar ja, dat was niet op zee waar het altijd harder waait). Later, vooral in de middag, trok de wind toch meer aan.Ik geloof dat iedereen wel blij was dat we niet op de waddenzee zaten. Daar hadden we zeker gedurende 1,5 uur tegen 6 bft in moeten peddelen. Extra lastig omdat wind tegen stroom stond waardoor je lekkere golven krijgt die je aldoor weer afremmen.