- Gegevens
- Gegevens
Zoals je wellicht op mijn website hebt gelezen ben en een grote voorstander van optimaal contact vaar heupen, knieën en voeten in een zeekajak. Dit omdat je zo optimaal gebruikt kunt maken van alle eigenschappen van je kano. Ook voor de veiligheid vind ik dit belangrijk om zo de kans te hebben de kano onder alle omstandigheden te kunnen gebruiken.
Nu het zitje van mijn Orion klaar is komen de knieën aan de beurt. De Orion heeft, zoals veel andere kajaks, een vrij glad dek waar niet iedereen goed contact mee heeft om bijvoorbeeld op te kanten, te eskimoteren en dergelijke. Dat zou je een nadeel kunnen noemen. Ik wil het echter graag als een voordeel zien omdat zo’n dek de optimale kans biedt om een goed contact voor jouw persoonlijk te creëren.
Dat heb ik vandaag gedaan.
Eerst heb ik mijn voorraad van velerlei stukjes schuim tevoorschijn gehaald. Vervolgens heb ik een hele tijd zitten proberen met allerlei diktes en vormpjes.
- Gegevens
Ik werk best al jaren met polyester. Maar de laatste paar weken, toen ik veel aan het nieuwe zitje voor de Orion heb gewerkt, merkte ik dat ik erg veel jeuk aan mijn handen en, erger nog, aan mijn ogen kreeg. Die ogen is het ergste want dat duurde wel een dag of 3. Vroeger had ik daar niet zo’n last van maar misschien wordt de huid met het verstrijken van de jaren (hi, hi) gevoeliger en/of dunner.
In ieder geval komt de jeuk van de glasmat:
- Gegevens
Sinds het vorige verslag over de bouw van het zitje is inmiddels verder gewerkt:
- schuimblokjes onder het zitje bevestigen voor steun en beter contact.
Voorkant: Achterkant: 
- Gegevens
Het was heel veel passen en meten, maar het zitje zit erin:
- Gegevens
Zoals ik eerder beschreef was ik begonnen om een zitje voor de Orion te maken op basis van een oud zitje uit een R1S.
Het zitje heb ik inmiddels "uitgebroed" en het is klaar om in de Orion te monteren.
Maar eerst iets waar ik pas geleden achter kwam: toen ik mijn zwager beschreef dat ik een oud zitje uit een R1S aan het ombouwen was, vertelde hij me dat het Herman Masselink, zijn vader, was die dit zitje ooit had gemaakt in de jaren 60.
Grappig dat dit zitje van Herman nu kan voortleven als een zitje in een zeekajak. Heel leuk!
Omdat tegenwoordig bijna geen kanovaarder nog weet wat een R1S is leek het me leuk een beetje in de geschiedenis van de R1S te duiken.
- Gegevens
In tijden van Corona heb je soms meer tijd voor lastiger dingen. Één ervan was de kleur rood die ik had toegepast bij de reparatie van het dek: dat was me een doorn in het hoog want de toegepaste rode kleur contrasteerde me teveel. Daarom het rood weer verwijderd en vervangen door Oranje: de gebruikte kleur was een fractie lichter maar ziet er een stuk beter uit!
Nu ik toch bezig was met moeilijker dingen: ik was er nog op aan het broeden hoe ik het zitje zou gaan maken. Dus daar heb ik me ook maar even mee bezig gehouden.
- Gegevens
Vorige week heb ik thuis voor Jos het zitje van zijn Explorer gerepareerd. Dat is nu weer klaar, maar in het kader van "social distancing" gaan we het zitje niet gezamenlijk weer installeren. Daarom zou ik nu het zitje terugleggen in de kajak en monteert Jos het zelf. Later kijken we wel hoe het zitje duurzaam beschermd kan worden tegen opnieuw scheuren.
Omdat we in deze Corona-crisis toch minder in beweging zijn, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt door het zitje per kano van huis naar de kanoclub te brengen en zo weer eens flink in beweging te komen.
Daarvoor heb ik de Orion als postboot ingeschakeld. Dat geeft me gelijk de mogelijkheid tot verdere kennismaking met deze kajak. Het woei stevig vandaag dus dat is altijd een bron van informatie over het gedrag van een kajak.
Zoals je op de grafiek kan zien stond er een pittig windje. De grafiek met deze metingen stamt uit het in de buurt liggende Westerwatering. Ik heb het idee dat de wind op het Alkmaardermeer wel wat harder woei. Want ik moest op het Alkmaardermeer recht tegen de wind in en daarbij zakte, terwijl ik hard werkte, de snelheid daar toch naar 5 km/h.
- Gegevens
De vorige eigenaar van mijn Orion had me vol trots verzekerd dat de voetpomp het perfect deed: In het zwembad spoot hij wel 2 meter hoog!!!
Zoals een echte walvis dacht ik toen. De uitlaat van de pomp zat dan ook midden op het dek.
Los van dat ik dit niet zo mooi vind, heb ik vooral een technisch bezwaar tegen die uitlaat. Ik heb namelijk al verschillende keren bij leden geconstateerd dat hun klachten over water in de kuip voor het grootste deel op hun pomp-uitlaat in het dek waren te herleiden.
In de rusttoestand van de pomp staat er geen andere spanning op het uitlaatventiel dan de natuurlijke vorm van het rubber: en dat is een smal spleetje. Dat rubber sluit pas als je de pomp intrapt. Dus als er telkens water in de uitlaat koopt door een golf die over je dek stroomt, staat een een kolom van ongeveer 15 cm water bovenop het ventiel te drukken. Dat siepelt aardig door als je een tijd vaart.
Dat lekken kan je eventueel voorkomen door en een dopje op te maken. Maar dat vind ik omslachtig en iets waar je aan moet denken. Bovendien kan je er maar moeilijk bij. Daardoor ben je in een woelige zee een beetje instabiel als je zover naar voren moet buigen om het dopje eruit te halen.
Voor mij een reden om de uitlaat te verplaatsen naar de zijkant. Maar dan moet eerst dat gat dicht.
Daarvoor heb ik, toen ik de scheur in het voorcompartiment met rode hars aan het repareren was, gelijk een rood schijfje gemaakt dat in het gat past. Een schijfje van 4 mm dik; want zo dik was het dek ter plaatse van het gat.
Het leek me wel aardig om te beschrijven hoe ik dat heb aangepakt: misschien vind je er inspiratie in als je zelf een een reparatie wilt uitvoeren.
- Gegevens
In verband met de Corona-crisis had ik niet zo’n zin om naar Amsterdam te gaan voor rood pigment om de hars in te kleuren. Gelukkig kan je bij Polyservice via hun webwinkel bestellen. Dat pakje werd vandaag bezorgd en heb ik direct het beschadigd deel van het dek weer rood gemaakt. Eigenlijk zou het een soort oranje moeten zijn maar het dek van de Orion houdt het midden tussen rood en oranje. Tja!
Daarnaast heb ik ook gelijk een plakje rood hars op een glasplaat gemaakt. Daar ga ik morgen glasmat op lamineren. De bestemming daarvan wordt om er een rood, rond schijfje van te maken waarmee ik de oude uitgang van de voetpomp midden-boven op het dek, weer wil dicht maken.
Een dag later ook de deknaad weer zwart gemaakt:
Na polijsten doemden nog wat plekjes op waar de oorspronkelijke gelcoatlaag te dun was en waardoor er nog wat lijntjes zichtbaar waren. Dat is een cosmetisch probleem en is goed bij te werken. Dat gaat gebeuren als alle andere belangrijke klussen klaar zijn.