- Details
In het blaadje van de KNRM. dat in oktober in de bus viel, stond een artikel over 5 kanoërs, waarvan de KNRM er in april 2 kanoërs op op de Grevelingen had gered.
De beschrijving van de redding riep veel vragen bij me op.
- Eigenlijk snap ik niet zo veel van dit bericht over de redding van de kanovaarders op de Grevelingen.
Positief aan het bericht vind ik dat één peddelaar blijkbaar op een andere kajak was gaan liggen om het niet te koud te krijgen.
En ook dat de dames droge kleren bij zich hadden; iets wat wel nuttig was toen ze het te koud kregen.
Verder roept het artikel een hoop vragen bij me op:
- Het was in april en er stond een noordenwind van 5bft. Dus niet alleen het water was nog koud, maar die wind koelt je ook flink af. Het lijkt erop dat ze geen wetsuit droegen.
- Verder snap ik niet dat ze met z'n vijven waren en dat ze blijkbaar de 2 personen uit de omgeslagen 2-persoons kajak niet konden redden. Als ze een pomp bij zich hadden moest het toch een klein kunstje zijn de kajak leeg te pompen en de drenkelingen daar weer in te laten stappen. Zouden ze wel eens reddingen hebben geoefend, zo vraag je je af.
- Hoe krijgen de 3 kanoërs. die niet gered hoefden te worden en die, met toestemming van de KNRM, op eigen gelegenheid naar de nabij gelegen jachthaven zouden varen, het in hun hoofd om dit groepje ook te splitsen: de twee dames gingen naar de dijk om warme kleding aan te trekken en de derde peddelaar (vermoedelijk in een 1-persoons kajak) ging alleen verder. Stel dat hij nu omsloeg, dan zou hij alleen zijn en moest hij maar afwachten of er op tijd hulp zou komen.
Het lijkt erop dat ze gelegenheids-peddelaars waren die niet geoefend waren en mogelijk zelfs onvoldoende gekleed waren voor het weer op die dag.
Ten slotte zou je je nog af kunnen vragen waarom deze peddelaars het bedacht hebben om bij zo'n straffe noordenwind in april aan lager wal op de Grevelingen te gaan varen. De golfslag kan daar dan aanzienlijk zijn.
Gelukkig dat het goed is afgelopen.
Ik denk dat leden van onze kanoclub die klus met de omgeslagen 2-persoons kajak zelf wel geklaard zouden hebben zonder onderkoeld te worden. Maar die hebben dan ook instructie gehad in het redden van elkaar.
- Details
- Details
Gezien het mooie weer en het feit dat het herfstvakantie was had Jos geopperd een zeetocht te maken. Eerste keus was een tocht naar Simonszand. De weersvoorspellingen vonden we echter te onbetrouwbaar met kans op relatief veel wind. Het komende slechtere weer van midden volgende week leek iets dichterbij te komen. Omdat er in Groningen ook meer regen werd voorspeld dan in het zuiden besloten we voor een in de Voordelta vanaf de vluchthaven Springersdiep. In dat gebied ben ik aardig bekend en kan je daar in veel omstandigheden redelijk beschut varen. Nu echter veranderde de voorspellingen op het laatste moment naar Zuid 4-(5) bft.
Een andere handicap was dat het midden op de dag om ca. 13h Hoogwater zou zijn. Dat geeft veel minder mogelijkheden ergens op een zandplaat te landen. De Aardappelbult waar dat wel zou kunnen is echter al een aantal jaren verboden Natura2000-gebied en rustgebied voor vogels en zeehonden.
Maar aangezien we het getij niet kunnen beïnvloeden moesten we het er deze dag mee doen en bedachten een route van de haven naar de vuurtoren. Daar zouden we omstreeks 11h mogelijk nog kunnen landen op de uiterste NO-puntje van de Aardappelenbult: het enigste plekje waar kajaks mogen landen. Daarna zouden we kunnen oversteken naar Renesse en vandaar terug naar ons startpunt. Tot zover de plannen.
- Details
- Details
De omstandigheden om vandaag naar Simonszand te varen zijn om meerdere redenen perfect: ten eerste is het rustig weer waarin je optimaal kunt genieten van de tocht, zeker als je maar met z'n tweeën gaat. Verder is de voorspelde wind NW2-4bft rustig genoeg om met mijn herstellende schouders aan te kunnen. Ik heb hier wel naar uitgezien: een mooie tocht en ultieme rust tijdens de pauze op Simonszand
We vertrekken op hoogwater vanuit Noordpolderzijl en worden daar uitgewuifd door een Lepelaar en 3 Wulpen. De tocht voert ons over de ZuidOostLauwers waar we uit luiigheid wel hele stukken afsnijden. Dat is geen nadeel want we hebben toch nog weinig stroom mee en omdat het hoogwater is hebben we genoeg diepgang boven de zandplaten. Ook het vaargeultje van Lauwersoog naar de Spruit snijden we af om tegenstroom daar te vermijden. Maar dan de Spruit: daar komt de getijdenstroom goed op gang en varen we soms met 12km/h.
- Details
Ik heb net een boek gelezen met de tite; “Met onze kano’s naar Nederlands Indie”. (door: Entrop)- Details
De laatste grootwatertocht voer ik najaar 2020 naar de Marker Wadden. Sindsdien was varen niet meer mogelijk doordat ik spierreuma kreeg. Met medicijn is de ontsteking inmiddels opgelost maar de napijn in de schouders is nog zodanig dat kanoën alleen voorzichtig op binnenwater kon worden opgestart. Een onverwachte snelle beweging met de peddel was op dat moment echter nog zo problematisch dat ik het op zee niet vertrouwd vond. Vorig jaar hadden we, het groepje KVUers dat graag kanotochten in Denemarken, Noorwegen en Zweden een week gaat varen, alvast week 25 daarvoor gereserveerd. Corona maakte het echter niet mogelijk al naar het buitenland te reizen. Daarom wilden we in week 25 dagtochten op zee maken. Dagtochten omdat ik dan eventueel een dag kon overslaan als de schouders een dag rust nodig hadden.
De eerste mooie tocht voeren we op 23 juni naar Engelsmanplaat en Het Rif. Eigenlijk zou Schier ook leuk zijn geweest, maar dan heb je nog een beetje tegenstroom vlak bij het eiland. Daarom besloten we voor de makkelijkste route naar Engelsmanplaat zodat w alleen maar heel veel stroom mee hadden. We hadden het zelfs zo gepland dat we op de maximale stroomsterkte voeren.
- Details
In het Noorse tijdschrift Padling 2-2021 las ik onlangs een bloedstollend verhaal. Het bevestigde helaas mijn mening over de zogenoemde “Cowboy redding” waarbij je, nadat je bent omgeslagen op het achterdek klimt en vandaar uit in de kuip stapt.
Wat gebeurde er? Het was een mooie windstille ochtend toen Fredrik zin had even naar buiten te gaan en een paar uurtjes te varen in het gebied waar hij altijd voer en er dus goed thuis in was. Hij is een ervaren vaarder en kleedde zich in droogpak, reddingsvest en neopreen handschoenen. Zo voer hij deze ochtend tussen eilanden door tot hij op open water kwam. Daar stond een lome deining van ca. 80cm hoogte. Omstandigheden die hem niet vreemd waren en waarin hij vaker voer. Na een tijdje vond hij dat het tijd was terug te gaan en keerde om. Tot zo ver ging alles naar wens. Tot hij plotseling omsloeg. Hij had geen idee wat er gebeurde en waarom hij omsloeg. Hij voelde zich rustig en begon vol zelfvertrouwen en zonder paniek aan de re-entry die hij al zo vaak op cursus en daarna had geoefend.
- Details
In bovenstaande titel staan 4 begrippen/termen die allemaal hetzelfde betekenen, namelijk "met of zonder vaartuig over land van het ene naar het andere water gaan" . Ik noem de termen in de volgorde waarin ik ze zelf heb leren kennen.
Overdragen leerde ik al jong tijdens kanotochten waarin soms overgedragen moest worden.
Klunen kwam in beeld toen ik schaatsen op natuurijs begon te waarderen.
De Overhaal kwam in beeld toe we in de Zaanstreek gingen wonen en daar leerden dat op de plaats van de sluis in Zaandam vroeger een overhaal was waar complete schepen van de Zaan over land richting zee werden overgezet; en omgekeerd. Ook is er aan de rand van het Alkmaardermeer een nog steeds mini-overhaal waar kleine plezierbootjes over een rollenbaan in of uit het meer kunnen worden overgezet.
Het idee om hier een artikel over te schrijven ontstond nadat Floris, die mij informatie vroeg over zeekanoën langs de Noorse kust in het zuidwesten. Ik gaf hem toen ook informatie over het overdragen van het ene naar het andere fjord in geval van slecht weer op zee.
Aangezien ik langs de Noorse zuidwestkust al in 2012 had gevaren moest ik eens goed nadenken hoe dat ook al weer in elkaar zat en waar het precies was toen Tiny en ik inderdaad hebben overgedragen in verband met slecht weer op zee.
- Details
Ook van nog een ander clublid kreeg ik een vraag. Hij vroeg zich af of het mogelijk is om zelf een schot te verplaatsen of dat dit een klus is om uit te besteden.
Ik heb hem geantwoord dat het verplaatsen van een schot niet mijn favoriete klus is om te doen. Maar dat ik wel denk dat het een uitvoerbare klus is om zelf te doen; zowel het verwijderen als het weer lamineren met polyesterhars en glas. Als je maar volhoudt.
Ik ben zo vrij geweest om in mijn antwoord ook nog een aanpakplan te beschrijven waarmee het een uitvoerbare klus wordt.
Het leek me zinvol de aanpak ook hier in mijn weblog te omschrijven. Je weet maar nooit wie er ook over denkt zo'n klus wel of niet uit te voeren.