Zoals ik eerder beschreef was ik begonnen om een zitje voor de Orion te maken op basis van een oud zitje uit een R1S.
Het zitje heb ik inmiddels "uitgebroed" en het is klaar om in de Orion te monteren.
Maar eerst iets waar ik pas geleden achter kwam: toen ik mijn zwager beschreef dat ik een oud zitje uit een R1S aan het ombouwen was, vertelde hij me dat het Herman Masselink, zijn vader, was die dit zitje ooit had gemaakt in de jaren 60.
Grappig dat dit zitje van Herman nu kan voortleven als een zitje in een zeekajak. Heel leuk!
Omdat tegenwoordig bijna geen kanovaarder nog weet wat een R1S is leek het me leuk een beetje in de geschiedenis van de R1S te duiken.
Omstreeks 1960-70 werd er nog veel gekanood in de zogenoemde R1S. Dat is een slanke houten kano van 5,20m x 51 cm breed.
1958 - Chris de Ridder in zijn zelfgebouwde R1S met naam Argo
In eerste instantie werden in de R1S wedstrijden gevaren.
Maar als snel ging men voor wedstrijden over op snellere houten wedstrijd K1's met een ronde, scherpe romp die onder andere uit Denemarken kwamen. Deze kano´s hadden ook een veel comfortabeler voorgevormd houten zitje.
De R1S is echter nog jaren als toerkano gebruikt.
De zitjes die daarin werden gebruikt vonden de Hagenezen echter te Spartaans.
 |
Ook Chris vond het zitje Spartaans,  |
| Hier zittend op zijn R1S-zitje |
Daarom heeft onze Herman van zo'n houten K1-zitje een mal getrokken en daaruit een polyester zitje voor de R1S gemaakt. Dat leverde binnen de club, De Windhappers, veel belangstelling op en daarom heeft hij op verzoek zo ongeveer 20 van dit soort zitjes gemaakt. Het zitje dat ik nu voor de Orion heb gebruikt is daar 1 van.
Het mooie van de R1S is dat je die vrij eenvoudig zelf kon bouwen (of misschien had je in die tijd toen meer handige vaklieden).
Zo ontstonden in de zestiger jaren binnen De Windhappers (Den Haag) veel activiteiten waarbij een van de leden (de familie Carrière) hun ruime zolder beschikbaar stelde voor het bouwen van kano´s.
Foto uit het jubileumboek van de Windhappers |
De R1S-en rolden daar in serie van de band. Nieuwe leden werden geholpen bij de bouw en voor 100 gulden werd men eigenaar van een nieuwe zelfgebouwde kano. Geweldig verhaal vond ik dat: heel sociaal samen kano's bouwen. De club is in die jaren dan ook een heel hechte familie geworden met vele gezamenlijke activiteiten. |
Hieronder nog een paar foto´s van Chris de Ridder met de R1S erop:
Op deze manier kan je tegenwoordig geen droge voeten meer houden.
Op deze foto staat mijn kanomaat, op de Rijn bij Wijk bij Duurstede, tijdens de aanleg van de stuw. Vandaar het
grondverzet. Bij Wijk bij Duurstede kregen we een lift van een binnenschipper, die via de Waal naar Duitsland voor. We zijn toen met de stroom mee weer naar huis (Zaandam) gevaren via Rijn, Lek, Vlist en nog wat watertjes.
Uit ervaring weet ik dat deze vlakbodem kano best snel is, maar dat ze op golven zoals je die op de grote rivieren kan tegenkomen heel erg stampt.