Alhoewel de Orion, die ik past kocht, er als eerste globale indruk redelijk uitziet, mankeert er nog best veel aan.
Dit keer leg ik me toe op de restauratie van de bodem.
De bodem ziet er nu bijna uit alsof ze is versiert met een soort tattoo. Of misschien is de vraatzucht van de “polyesterworm” (variant op de houtworm) een realistischer vergelijking.
De Orion is weliswaar niet nieuw maar het lijkt wel of ze als een trampoline is gebruikt: zoveel kraakjes over de hele bodem. Ze heeft een zwaar leven gehad. Dat doet me pijn en daarom knap ik haar op.
Wat je op de foto ziet zijn de kraken in de gelcoat die ik heb uitgefreesd.
Behalve voor verbeteren van het uiterlijk heeft dit nog een technisch doel. Nog niet zo lang geleden zag ik niet zoveel kwaad in een kraakje. Maar toen Tiny’s kano, die een paar kraakjes in het dek had, meeging op een trektocht op zee zagen we na een week dat sommige kraakjes open gingen staan onder invloed van het zeezout. De gelcoat naast sommige kraakjes begon al los te laten. Dus op termijn kan de gelcoat flink degraderen. Waarschijnlijk is dit net zoiets als osmose waarbij je blazen krijgt onder de gelcoatlaag.
Nu nog vullen, schuren en polijsten. Dat zal wel even duren!