Zittend in de golven
Denk ik aan niets
Restanten gedachten spoelen uit
Een kajak is soms net een fiets
Nog steeds rechtop de rand
Volle leegheid in mijn hoofd
Moe gestreden kies ik de surf
En land weer op het harde zand
Vaste grond onder mijn neopreen
O, ik mis nu de branding al
Met haar mantra van beweging
Waardeer ik deze zee als geen
Alhoewel wel het laatste zeekajak avontuur alweer een tijdje geleden is heb ik tot nog niet geen zee meer vanuit een zeekajak heb gezien. Druk met film maken en met het oplossen van problemen met de website van Kanovereniging Uitgeest.
Kanoën deed ik natuurlijk wel en dit verslag heeft voor mij wel binding met de zee. Op 24 september hield de KVU haar jaarlijkse BBQ voorafgegaan met een tocht. Omdat ik geen zin had een kajak op de auto te laden besloot ik vanaf huis naar de vereniging te varen. Ik koos daarvoor mijn antieke Nordkapp HM en mijn wingpeddel. Een snelle combinatie om de 10 km naar de club te overbruggen.
Er stond een wind uit het NO van 4-5bft. In deze zeekajak maakte ik me daar geen zorgen over, ook niet voor de oversteek van het Alkmaardermeer.
Het viel me het eerste deel van die tocht wel op dat ik wat moeite had met het koers houden. Mijn Noordkapp loeft altijd al wel wat op, maar nu koste me het veel tamelijk moeite om de kajak met boogslagen goed op koers te houden. In eerste instantie dacht ik even dat ik moe was of dat ik met mijn ex-geblesseerde schouder minder kracht had voor boogslagen.
Een uitleg over de kajak is nu op zijn plaats: de Nordkapp HM heeft een tamelijk grote integrale scheg. Bij veel wind zorgt die scheg er voor dat de kajak afvalt. Omdat afvallen veel lastiger en vervelender is dan oploeven, heb ik een hoek van de scheg afgezaagd waardoor de kajak niet meer afvalt maar wel wat meer oploeft. Het leven is een compromis en in dat licht bezien loef ik liever op dan last te hebben van afvallen.
Op het Alkmaardermeer gekomen stonden er lekkere golven die het hele meer de ruimte hadden gehad zich op te bouwen. Met de wind van opzij en ook schuin achter moest ik nu tocht wel erg hard werken om op koers te blijven. Sterker nog: ik voelde me een beginner die soms de koers moest herstellen door aan de benedenwindse kan van de kajak te remmen om op koers te blijven. Dat bracht me er toe eens over de schouder naar mijn boogslagen te kijken.
Schrijf reactie (0 Reacties)Met de groep KVU-leden die zich de “Heren van de Zee” noemt hebben we in juni 2022 weer een weekje langs westkust van Zweden gevaren. Voor de verandering begonnen we noordelijker dan eerdere bezoeken om dat deel van het gebied eens wat beter te bekijken.
Mogelijk is dit de laatste keer dat we via Kiel naar Zweden hoeven te reizen. Dit keer ging de heenweg wel aardig voorspoedig, maar tijdens de terugrit hadden we wederom veel oponthoud in het verkeer. Een volgende keer zouden we kunnen overwegen om via EemsHaven (Groningen) te reizen met de gloednieuwe ferry. Dan komen we aan in Zuid-Noorwegen bij Kristiansand. Daarbij hebben we zelfs de keuze uit twee opties: OF we varen langs de Noorse oost- of westkust OF we rijden nog 2,5 uur (233km) verder in Noorwegen naar Sandefjord. Daar kunnen we nog met de ferry een korte oversteek naar Strömstad in Zweden maken. Handig om op het laatste moment, afhankelijk van het weer, nog te kunnen besluiten of we in Noorwegen of Zweden gaan varen. In ieder geval hebben we via deze opties geen last meer van de gebruikelijke files in Duitsland van of naar Kiel toe.
KLIK HIER om verder te lezen en te kijken naar foto- en filmbeelden
Schrijf reactie (0 Reacties)Na de afgelopen 2 jaar, met de Corona-beperkingen, verlangen we weer naar de zee!
Toen we afgelopen winter hoorden dat de nieuwe ferry (klik hier voor meer info) van Eemshaven / Groningen naar Kristiansand in Noorwegen vanaf medio april voer, hoefden we niet lang na te denken en boekten we een overtocht voor 23 april. Na de boeking hadden we nog genoeg tijd voor de voorbereidingen om het eten voor 2 weken te maken.
Het eenvoudigste zou zijn de tocht in Kristiansand te beginnen, maar omdat we voor de oostkust kozen zouden we de baai Kvasefjorden moeten oversteken. In het voorjaar wil daar wel eens een straffe wind uit zuidelijke richting staan en dan is het oversteken van deze grote, trechtervormige baai wel heftig. Daarom kozen we Lillesand als beginpunt en moesten alleen daar nog wel een parkeerplek vinden. Dat was lastig omdat je in Lillesand overal maar 2 of 3 uur mag parkeren. Ik vroeg advies aan een reddingbootman van RS die daar toevallig terug kwam van een oefentocht. Hij wees een goede parkeerplek waar de parkeerwachters nog niet actief waren in het voorjaar. We kregen er echter gelijk een gratis maar zeer dringend advies bij om vandaag niet uit te varen omdat er 6-7 bft recht op de kust stond. Dat hadden we zelf ook al bedacht en wilden na een kleine oversteek naar een ons bekend kampeerplekje gaan. Hij wees ons daarvoor hetzelfde plekje op een kaart aan. We waren het dus eens. Bovendien is het nooit handig om een advies van de reddingsmaatschappij in de wind te slaan.
Zodoende zetten we, na eerst drinkwater te hebben geladen, om 15h al onze tent op. Daarvoor hadden we nog geen 2 km gevaren; wel met een sterke tegenwind en heftige valwinden van de hoge rotsen. Maar vroeg stoppen is ook mooi, want dan konden we eerst nog eens alles ordenen in de kajak.
Ik zal jullie niet vermoeien met een dagelijks verslag van de komende 12 dagen maar een paar highlights beschrijven.
KLIK hier voor het hele verslag, grotere kaart en film-en fotobeelden
Schrijf reactie (1 Reacties)In het Noorse kanotijdschrift Padling las ik gisteren over een bijna-ongeluk met een groepje van 3 kajakkers die bijna werden overvaren door een hurtigbåt. Een hurtigbåt is meestal een grote en zeer snel varende veerboot met een katamaran-achtige romp.
Een samenvatting van het artikel:
De kajakkers voeren in de schemering , bijna donker, om 19.25h op 15maart op zee. Ze voeren in de route waarop veerboten tussen Trondheim en Vanvikan heen en weer varen.
Zoals ik in oktober 2020 al schreef in mijn weblog, ben ik toevallig betrokken geraakt bij de Groenlandse kajak in het museum Het houten Huis van De Rijp.
Ging het in eerste instantie om wat voor eigenschappen deze kajak vroeger heeft gehad, inmiddels is het afgelopen jaar steeds meer gegaan over de staat waarin de kajak verkeert.
Dat betekende dat Frank en ik veel fotosessies hebben gehouden. Niet alleen van de buitenkant, maar juist ook van de binnenkant. Heel minutieus is, vooral door Frank, op de foto's en filmpjes gespeurd naar de constructie en vooral ook over de beschadigingen die de kajak in de afgelopen honderden jaren heeft opgelopen door ons onbekende omstandigheden.
Wat ik het meest indrukwekkend vonden was het vinden van een talisman die in het voorschip onder het dek is bevestigd: een bundeltje van leer waaruit botjes, kop van een zeevogel of tandjes steken. De talismannen zijn wel heel bijzonder, want in oude Groenlandse kajaks, zoals deze, zijn die niet gedocumenteerd.
Verder hebben we veel waardering gekregen voor de bouwers van toen die met beperkte middelen heel creatief toch deze mooi gelijnde kajak hebben kunnen maken. Bij een eerste blik denk je van de binnenkant: wat een geknutsel! Maar verder speurend vind je bijvoorbeeld zeer professionele lassen daar waar een lat te kort was en moest worden verlengd. Inmiddels vinden we het ongelofelijk waartoe de Inuit-bouwer in staat was.
Bij de beoordeling werden ook verschillende plekken gevonden waar de kajak schade heeft opgelopen. Zo waren de kiel- en kimlatten ter hoogte van de kuip verdwenen waardoor de kajak een grote deuk vertoonde en ook de kajak is gebogen. verder veel beschadigde spanten die ook veel vervorming hebben veroorzaakt. Zoals het voorschip dat getordeerd is. Of het achterschip dat zo vervormd is dat het wel lijkt of de bouwer een (moderne)scheg heeft willen maken. Niet is minder waar want de beelden van het inwendige wezen uit dat de kielbalk achterin gebroken is waardoor de krimp van de zeehonden huid de vorm drastisch verandert heeft. Iets dergelijks is in heet voorschip gebeurd.
Afgelopen jaar ontdekten we steeds meer oorzaken voor de huidige vorm van de kajak.
Dat deed bij ons de wens ontstaan om te proberen de oorspronkelijke vorm van de kajak te tekenen.
In werkelijkheid ging dat onderzoek en het tekenen gelijk op wat bij nieuwe ontdekkingen weer leidde tot aanpassing van eerdere conclusies over de vorm.
Voor het tekenen zijn we begonnen met het opmeten van de kajak op 27 punten.
KLIK HIER om verder te lezen en te kijken naar het resultaat van de tekening
Schrijf reactie (0 Reacties)Die stormslag is in de loop der tijd bij mij uit een combinatie van verschillende peddelslagen en probeersels ontstaan. Ik moet daarbij wel uitleggen dat ik, zolang ik peddel, altijd al probeer zo efficiënt mogelijk te peddelen. Daarnaast probeer ik van alles uit; of ik in een kajak vaar, of in een Canadese kano, of over wat ik bijvoorbeeld lees over de techniek waar de Inuit mee peddelen. Dit alles smolt samen.
Varend in een Canadese kano vond ik zeer inspirerend want daarbij heb je vele slagen om te peddelen en te manoeuvreren. Zelfs remmen is een aparte peddelslag in een canadees.
Zo is de fascinatie voor peddelslagen bij mij ontstaan.
Schrijf reactie (0 Reacties)Zoals ik eerder schreef op 3 oktober 2020 denk ik mee over de Groenlandse kajak die in het museum in De Rijp ligt.
Inmiddels zijn we daar zover mee dat we de kajak hebben opgemeten en getekend. Tevens zijn we een versie aan het tekenen waarin we de oorspronkelijke vorm reconstrueren. Je kunt je voorstellen dat deze kajak de afgelopen 600 jaar het zwaar te verduren heeft gehad. Wat er mee gebeurd is weten we natuurlijk niet, maar wel zien we beschadigingen en vervormingen. Daar kwamen we achter dankzij talloze foto's die we niet alleen van de buitenkant hebben gemaakt. Ook aan de binnenkant hebben gemaakt IN de kajak hebben we niet alleen gefotografeerd maar ook is er gefilmd tot ver in de boeg en achtersteven.
Toen we onlangs nog eens met de kajak bezig waren deden we een interessante ontdekking:
De kuip van de kajak is niet bijzonder comfortabel. Niet alles is van het zitje nog te zien omdat het lattenwerk in de kuip is gebroken en niet meer aanwezig. Maar toen we de kuip goed bekeken zagen we dat de planken (gunwales) waar tussen je kunt zitten, waren aangepast aan de eigenaar. Het hout was glad bewerkt en zodanig afgerond dat je er precies klem tussen zat, op een manier waarbij je er ook niet makkelijk uit kon vallen. Op deze manier heb je veel beter contact met de kajak en ook kan je er beter mee eskimoteren: iets wat van levensbelang is in het ijskoude water bij Groenland.
Deze ontdekking vond ik verbazingwekkend omdat dit in onze huidige kajaks nog steeds actueel is. Op basis van de kanotests die ik samen met Willem Molengraaff heb gedaan bleek keer op keer dat de kajaks zich beter gedragen als je kajak aan je eigen lichaamsbouw aanpast. Je hebt dan beter grip op de kajak en kunt haar beter besturen. Niet onder alle weersomstandigheden is dat natuurlijk nodig maar als je ook onder ruigere omstandigheden met wind en golven vaart geeft het je veel meer mogelijkheden en meer zekerheid.
Maar kijk eens hoe de Inuit dat vroeger deden:
Schrijf reactie (0 Reacties)
Tijdens in- en uitstappen tijdens een zeekajaktocht komt het best regelmatig voor dat je in het water komt te staan. Denk aan een stijl strand, rotsen aan de kant, heel ondiep aan de kant, enz, enz. Na het instappen zitten je laarsjes vol water. Je kunt proberen dat eruit te laten lopen als je in de kuip zit, maar nat blijft het.