- Details
Met de groep KVU-leden die zich de “Heren van de Zee” noemt hebben we in juni 2022 weer een weekje langs westkust van Zweden gevaren. Voor de verandering begonnen we noordelijker dan eerdere bezoeken om dat deel van het gebied eens wat beter te bekijken.
Mogelijk is dit de laatste keer dat we via Kiel naar Zweden hoeven te reizen. Dit keer ging de heenweg wel aardig voorspoedig, maar tijdens de terugrit hadden we wederom veel oponthoud in het verkeer. Een volgende keer zouden we kunnen overwegen om via EemsHaven (Groningen) te reizen met de gloednieuwe ferry. Dan komen we aan in Zuid-Noorwegen bij Kristiansand. Daarbij hebben we zelfs de keuze uit twee opties: OF we varen langs de Noorse oost- of westkust OF we rijden nog 2,5 uur (233km) verder in Noorwegen naar Sandefjord. Daar kunnen we nog met de ferry een korte oversteek naar Strömstad in Zweden maken. Handig om op het laatste moment, afhankelijk van het weer, nog te kunnen besluiten of we in Noorwegen of Zweden gaan varen. In ieder geval hebben we via deze opties geen last meer van de gebruikelijke files in Duitsland van of naar Kiel toe.
KLIK HIER om verder te lezen en te kijken naar foto- en filmbeelden
- Details
Na de afgelopen 2 jaar, met de Corona-beperkingen, verlangen we weer naar de zee!
Toen we afgelopen winter hoorden dat de nieuwe ferry (klik hier voor meer info) van Eemshaven / Groningen naar Kristiansand in Noorwegen vanaf medio april voer, hoefden we niet lang na te denken en boekten we een overtocht voor 23 april. Na de boeking hadden we nog genoeg tijd voor de voorbereidingen om het eten voor 2 weken te maken.
Het eenvoudigste zou zijn de tocht in Kristiansand te beginnen, maar omdat we voor de oostkust kozen zouden we de baai Kvasefjorden moeten oversteken. In het voorjaar wil daar wel eens een straffe wind uit zuidelijke richting staan en dan is het oversteken van deze grote, trechtervormige baai wel heftig. Daarom kozen we Lillesand als beginpunt en moesten alleen daar nog wel een parkeerplek vinden. Dat was lastig omdat je in Lillesand overal maar 2 of 3 uur mag parkeren. Ik vroeg advies aan een reddingbootman van RS die daar toevallig terug kwam van een oefentocht. Hij wees een goede parkeerplek waar de parkeerwachters nog niet actief waren in het voorjaar. We kregen er echter gelijk een gratis maar zeer dringend advies bij om vandaag niet uit te varen omdat er 6-7 bft recht op de kust stond. Dat hadden we zelf ook al bedacht en wilden na een kleine oversteek naar een ons bekend kampeerplekje gaan. Hij wees ons daarvoor hetzelfde plekje op een kaart aan. We waren het dus eens. Bovendien is het nooit handig om een advies van de reddingsmaatschappij in de wind te slaan.
Zodoende zetten we, na eerst drinkwater te hebben geladen, om 15h al onze tent op. Daarvoor hadden we nog geen 2 km gevaren; wel met een sterke tegenwind en heftige valwinden van de hoge rotsen. Maar vroeg stoppen is ook mooi, want dan konden we eerst nog eens alles ordenen in de kajak.
Ik zal jullie niet vermoeien met een dagelijks verslag van de komende 12 dagen maar een paar highlights beschrijven.
KLIK hier voor het hele verslag, grotere kaart en film-en fotobeelden
- Details
In het Noorse kanotijdschrift Padling las ik gisteren over een bijna-ongeluk met een groepje van 3 kajakkers die bijna werden overvaren door een hurtigbåt. Een hurtigbåt is meestal een grote en zeer snel varende veerboot met een katamaran-achtige romp.
Een samenvatting van het artikel:
De kajakkers voeren in de schemering , bijna donker, om 19.25h op 15maart op zee. Ze voeren in de route waarop veerboten tussen Trondheim en Vanvikan heen en weer varen.
- Details
- Wanneer.
- Welke bestemming.
- Welke route rijden we. Welke veerboot moeten we reserveren? Niet te lang met reserveren wachten.
- Kajaks preventief controleren op (kleine) gebreken. Niets is vervelender dan dat er onderweg iets onnodig kapot gaat.
- Bij onze controle op 2 kajaks vonden we:
- Touwtjes van 3 van de 4 toggles vervangen omdat die al half doorgesleten waren
- Drie luiken vervangen en alle luiken voorzien van goede touwtjes naar een deklijn toe. We nemen overigens nog 2 reserve luiken mee want een luik is een zeer essentieel onderdeel als er geen winkel in de buurt is.
- Klein gaatje in de bodem repareren want zo dun dat het een lek zou kunnen worden.
- Pompen controleren: 1 voetpomp werkt matig en moet gereviseerd worden. Doen na de vakantie. Wel handpomp meenemen.
- Handpomp werkt slecht: nieuwe gekocht.
- Schegbediening vervangen want 1 schroefje bleek dol te zijn.
- Elastieken op het dek vervangen bij beide kajaks
- kompasbeugel vervangen want die was gescheurd
- De in het zitje geplakte schuimvulling (voor goede heup- passing) weer vastgelijmd.
- Touw van de heupband vervangen want die stond op breken. Als zo'n heupband breekt heb je misschien een probleem in golven.
- Verder wordt onze paklijst grondig bekeken en eventueel veranderd
- En we hebben eten voor 2 weken gemaakt en moeten dat nog inpakken.
- Details
Zoals ik in oktober 2020 al schreef in mijn weblog, ben ik toevallig betrokken geraakt bij de Groenlandse kajak in het museum Het houten Huis van De Rijp.
Ging het in eerste instantie om wat voor eigenschappen deze kajak vroeger heeft gehad, inmiddels is het afgelopen jaar steeds meer gegaan over de staat waarin de kajak verkeert.
Dat betekende dat Frank en ik veel fotosessies hebben gehouden. Niet alleen van de buitenkant, maar juist ook van de binnenkant. Heel minutieus is, vooral door Frank, op de foto's en filmpjes gespeurd naar de constructie en vooral ook over de beschadigingen die de kajak in de afgelopen honderden jaren heeft opgelopen door ons onbekende omstandigheden.
Wat ik het meest indrukwekkend vonden was het vinden van een talisman die in het voorschip onder het dek is bevestigd: een bundeltje van leer waaruit botjes, kop van een zeevogel of tandjes steken. De talismannen zijn wel heel bijzonder, want in oude Groenlandse kajaks, zoals deze, zijn die niet gedocumenteerd.
Verder hebben we veel waardering gekregen voor de bouwers van toen die met beperkte middelen heel creatief toch deze mooi gelijnde kajak hebben kunnen maken. Bij een eerste blik denk je van de binnenkant: wat een geknutsel! Maar verder speurend vind je bijvoorbeeld zeer professionele lassen daar waar een lat te kort was en moest worden verlengd. Inmiddels vinden we het ongelofelijk waartoe de Inuit-bouwer in staat was.
Bij de beoordeling werden ook verschillende plekken gevonden waar de kajak schade heeft opgelopen. Zo waren de kiel- en kimlatten ter hoogte van de kuip verdwenen waardoor de kajak een grote deuk vertoonde en ook de kajak is gebogen. verder veel beschadigde spanten die ook veel vervorming hebben veroorzaakt. Zoals het voorschip dat getordeerd is. Of het achterschip dat zo vervormd is dat het wel lijkt of de bouwer een (moderne)scheg heeft willen maken. Niet is minder waar want de beelden van het inwendige wezen uit dat de kielbalk achterin gebroken is waardoor de krimp van de zeehonden huid de vorm drastisch verandert heeft. Iets dergelijks is in heet voorschip gebeurd.
Afgelopen jaar ontdekten we steeds meer oorzaken voor de huidige vorm van de kajak.
Dat deed bij ons de wens ontstaan om te proberen de oorspronkelijke vorm van de kajak te tekenen.
In werkelijkheid ging dat onderzoek en het tekenen gelijk op wat bij nieuwe ontdekkingen weer leidde tot aanpassing van eerdere conclusies over de vorm.
Voor het tekenen zijn we begonnen met het opmeten van de kajak op 27 punten.
KLIK HIER om verder te lezen en te kijken naar het resultaat van de tekening
- Details
Als je met je kajak sterke wind tegen hebt en je er met misschien maar met 2-3 km/h tegenin komt. Een echte energieslopende actie.
De stormen die de afgelopen tijd door Nederland raasden inspireerden mij iets te schrijven over het peddelen tegen de wind in.
Een dag voordat storm Corrie haar volle sterkte had was de wind al best heftig met vlagen tot ruim 7bft.
Die dag hadden een kanomaatje en ik zin in wat beweging en gingen voor een rondje De Woude op het Alkmaardermeer. Op de heenweg naar De Woude surfende voor de Wind: een waar genot!
Voor de terugweg had ik wel wat zorg: ik vroeg me af of mijn schouders al genoeg hersteld waren om langere tijd tegen die 7bft in te zwoegen.
Toen het zover was en we de volle wind recht tegen hadden zakte ons tempo natuurlijk flink. Flink zwoegen dus.
De inspanning viel me echter mee, maar ik realiseerde me gelijkertijd dat dit kwam doordat ik automatisch in mijn stormslag was terug gevallen. Ik kon zelfs nog wat versnellen. Tevoren had ik daar niet over nagedacht, het ging gewoon weer vanzelf.
Die stormslag is in de loop der tijd bij mij uit een combinatie van verschillende peddelslagen en probeersels ontstaan. Ik moet daarbij wel uitleggen dat ik, zolang ik peddel, altijd al probeer zo efficiënt mogelijk te peddelen. Daarnaast probeer ik van alles uit; of ik in een kajak vaar, of in een Canadese kano, of over wat ik bijvoorbeeld lees over de techniek waar de Inuit mee peddelen. Dit alles smolt samen.
Varend in een Canadese kano vond ik zeer inspirerend want daarbij heb je vele slagen om te peddelen en te manoeuvreren. Zelfs remmen is een aparte peddelslag in een canadees.
Zo is de fascinatie voor peddelslagen bij mij ontstaan.
- Details
Zoals ik eerder schreef op 3 oktober 2020 denk ik mee over de Groenlandse kajak die in het museum in De Rijp ligt.
Inmiddels zijn we daar zover mee dat we de kajak hebben opgemeten en getekend. Tevens zijn we een versie aan het tekenen waarin we de oorspronkelijke vorm reconstrueren. Je kunt je voorstellen dat deze kajak de afgelopen 600 jaar het zwaar te verduren heeft gehad. Wat er mee gebeurd is weten we natuurlijk niet, maar wel zien we beschadigingen en vervormingen. Daar kwamen we achter dankzij talloze foto's die we niet alleen van de buitenkant hebben gemaakt. Ook aan de binnenkant hebben gemaakt IN de kajak hebben we niet alleen gefotografeerd maar ook is er gefilmd tot ver in de boeg en achtersteven.
Toen we onlangs nog eens met de kajak bezig waren deden we een interessante ontdekking:
De kuip van de kajak is niet bijzonder comfortabel. Niet alles is van het zitje nog te zien omdat het lattenwerk in de kuip is gebroken en niet meer aanwezig. Maar toen we de kuip goed bekeken zagen we dat de planken (gunwales) waar tussen je kunt zitten, waren aangepast aan de eigenaar. Het hout was glad bewerkt en zodanig afgerond dat je er precies klem tussen zat, op een manier waarbij je er ook niet makkelijk uit kon vallen. Op deze manier heb je veel beter contact met de kajak en ook kan je er beter mee eskimoteren: iets wat van levensbelang is in het ijskoude water bij Groenland.
Deze ontdekking vond ik verbazingwekkend omdat dit in onze huidige kajaks nog steeds actueel is. Op basis van de kanotests die ik samen met Willem Molengraaff heb gedaan bleek keer op keer dat de kajaks zich beter gedragen als je kajak aan je eigen lichaamsbouw aanpast. Je hebt dan beter grip op de kajak en kunt haar beter besturen. Niet onder alle weersomstandigheden is dat natuurlijk nodig maar als je ook onder ruigere omstandigheden met wind en golven vaart geeft het je veel meer mogelijkheden en meer zekerheid.
Maar kijk eens hoe de Inuit dat vroeger deden:
- Details
Tijdens in- en uitstappen tijdens een zeekajaktocht komt het best regelmatig voor dat je in het water komt te staan. Denk aan een stijl strand, rotsen aan de kant, heel ondiep aan de kant, enz, enz. Na het instappen zitten je laarsjes vol water. Je kunt proberen dat eruit te laten lopen als je in de kuip zit, maar nat blijft het.- Details
Go with the flow
De hele maatschappij individualiseert.
Maar als je echter met zeekajakkers discussieert over veiligheid dan is ieder het er over eens dat goed groepsgedrag belangrijk is. Interessant is wel dat er na afloop van zo'n discussie altijd wel iemand de opmerking maakt: "maar we blijven individualisten".
Met andere woorden: we geven geen garantie dat we dat ook daadwerkelijk doen.
Dat blijkt in de praktijk ook wel want als er wordt gevaren met meer dan 2-3 peddelaars dan is het groepsgedrag soms toch ineens verdwenen. Resultaat is dan dat een groep uit elkaar valt en/of dat er groepsleden zoek zijn.
Tot zover de huidige praktijk.
- Details
Inleiding
Oorspronkelijk kom ik uit Scheveningen. En ik kan me nog goed herinneren dat er altijd op werd gehamerd dat de muien bij afgaand water gevaarlijk zijn. Niet ten onrechte want in een belangrijke badplaats zoals Scheveningen was en is, waren jaarlijks meerdere verdrinkingen van zwemmers. Dat heb ik nog steeds in mijn hoofd gegrift staan.
Tegenwoordig bestaat er een groeiende interesse in branding-kanoën. Misschien hoort het bij deze tijd dat men de spanning zoekt. Alhoewel er vanuit de Reddingdsbrigades veel aan voorlichting wordt gedaan over het zwemmen in zee, lijkt het of de branding-kanoërs zich weinig zorgen maken over de gevaren in de zee.
Zwemmers wordt geadviseerd zich niet in muien te begeven en niet dieper zee in te gaan dan tot je heupen.
Kanoërs zitten echter al snel in een mui en zijn ook al snel in dieper water dan heuphoogte. Al varend maakt dat niet zoveel uit, maar aangezien beginnende branding-kajakers best vaak omslaan vind ik dat een teken van zorg.
Daarom heb ik dit artikel geschreven waarin ik probeer uit te leggen hoe een mui werkt en wanneer een beginner in het branding-kajakvaren beter niet kan gaan varen.
Ik noem iedereen die niet of niet heel goed kan eskimoteren dus een beginner!