foto: Kasper
Het is inmiddels een traditie om een week in juni een trektocht met zeekajaks te maken. Dit jaar is het de elfde keer. De bemanning varieert maar weinig, soms door omstandigheden. We, dat zijn dit jaar: Henk, Jos, Theo, Kasper en ik.
Dit keer is de keuze voor de derde keer gevallen op Noorwegen (23 juni - 5 juli). We begonnen op een strandje vlakbij Fevik dat ons was aanbevolen door de voorzitter van de kanovereniging in Arendal voor de parkeermogelijkheid aldaar. Omdat we daar niet mogen kamperen omdat het een drukbezochte zwemplek is, voeren we eerst naar Gjessøya waar we een kampeerplek weten. En inderdaad: er waren heel veel zwemmers op het strand en voor onze auto’s was nog maar weinig plek.
Eerst nog even water halen op Merdø en toen begon het mooie leven weer.
Het eerste deel van onze route lijkt op die van 2015 behalve dan dat we nu een andere route volgen. In 2015 voeren we met 7-8bft in de rug zodat we toen een wat meer beschutte route volgden. Bovendien voeren we nu een heen en weer route om weer bij de auto te eindigen terwijl we in 2015 verder kwamen omdat we toen de bus namen om weer bij de auto’s te komen.
Dit jaar hadden we beter weer zodat we meer van de open zee konden genieten. We genoten van mooie kampeerplekken. Echter: op de derde dag kregen we onweer volgens weersvoorspelling. Daarom voeren we binnendoor voor meer beschutting en om de mogelijkheid te hebben de kant op te zoeken tijdens onweer. Dat liep echter allemaal goed af en in de middag klaarde het weer alweer op.
Inmiddels was het tijd een kampeerplek te zoeken. Dat viel echter niet mee want veel plekken hadden een stenige uitstapplek en weinig of geen gras. Dus voeren we van de ene naar de andere kampeeroptie. Ik denk dat we 10 plekjes bezochten voor we er 1 vonden waar we 4 tentjes konden plaatsen. Dat werd tijd want sommigen van ons begonnen al moedeloos te worden en naar een camping te verlangen.
De volgende dag besloten we weer richting auto te varen omdat we de indruk kregen dat op dit meer noordelijke traject minder plekjes naar onze smaak waren. In het zuiden wisten we betere plekjes.
En inderdaad: de weergoden zorgden verder voor prachtig zomers weer en ook vonden we weer prachtige plekken voor onze tentjes. We hadden nu weer alle tijd om allerlei eilandjes aan te doen op plekken die ik vorig jaar al met Tiny samen had verkend.
Het was weer een mooie tocht. Met als een extraatje dat we dit keer niet ver met de auto hoefden te rijden omdat we nieuwe veerboot tussen Emden en Kristiansand had gebruikt. Vanuit Kristiansand was het nog maar een uur rijden naar onze instapplek.