- Details
- Details
- Details
Tiny en ik kunnen maar geen genoeg krijgen van Bohuslan. Het is voor het voorjaar best een goede bestemming met redelijk rustig weer, weinig watersporters en in 1,5 dag te bereiken.
We kunnen dat mooi in de voorjaarsvakantie doen. Dit jaar een ander startpunt dan vorig jaar. Nu startten we in Hamburgsund.
Dit jaar viel dat rustige weer wat tegen: het was tamelijk wisselvallig en periodes met veel wind. Gelukkig is dit gebied zo flexibel dat je heel veel escapes kunt bedenken.
- Details
Vandaag, na een paar tochtjes op het Alkmaardermeer, heb ik het eerste echte tochtje met de Greenlander gevaren. [Route: Monnikendam - Volendam]
Wel nog steeds zonder kniegrip (die is nog steeds niet klaar), maar met de voorspelde wind van oost 4 bft durfde ik dat wel aan want ik had heel goed heupcontact.
Het instappen in het superkleine kuipje gaat wel goed maar de rugleuning klapt tijdens het instappen makkeliik naar voren. Dar moet ik dus nog een sterker elastiek of een extra touw bevestigen.
De stabiliteit is prima alhoewel ik wel het explorer-effect voel: de kano voelt wiebelig tot je de kano ca. 5°-10° opkant. Dan ligt hij stabiel op 1 van de schuine bodemvlakken.
Toen we tijdens de tocht bij een boei stillagen (om te kijken naar de bruine vloot die aan de Pieperrace meedeed) voelde het wel wiebelig omdat ik toch blijkbaar constant met de heupen moest corrigeren.
Het zal wel zo zijn dat als ik 10 kg zwaarder was, of de kano beladen had, dat dit effect weg is en de Greenlander stabiel voelt. Dat was bij de NDK Explorer ook zo. Maar toch zal de Greenlander minder stabiel zijn dan de Explorer.
De Greenlander reageert heel erg goed op opkanten als je daarbij je gewicht ook maar een beetje verplaatst; net zoals in de AnasAcuta en in de XCite.
Het voelde in ieder geval heel erg vertrouwd en deed me sterk denken aan het gedrag van de AnasAcuta.
Na Volendam vaar ik langs de dijk aan lager wal in de dwarsgolven die daar wat opgestuwd worden. De stabiliteit is daar geen enkel probleem als je maar met de kano meebeweegt op de golven.
Terug langs de dijk op een koers met de wind van achteren. Vlak naast de dijk in klotsgolven. Ook hier de opmerking over het meebewegen van je lichaam met de golven.
- Details
Je hebt het vast wel eens meegemaakt! Stap je uit je kano op de wal en staat er een gure wind, al dan niet vergezeld van regendruppels.
Niet echt uitnodigend voor een gezellige, relaxte pauze.
Deze situatie kan je overal overkomen: ergens aan een watertje in Nederland of daarbuiten, maar ook als zeekajakker op een kale zandplaat of een ongenaakbare kust.
- Details
Een tocht met met de leden van de KVU: Henk, Jos, Theo
Dit maal een rondje in juni om het Deense eiland Møn
- Details
Evaluatie van een zeekanotocht langs zo weinig mogelijk boeien.
In het kader van het streven om nieuwe leden zoveel mogelijk te betrekken bij het verenigingsleven waren in de vorige jaren veel tochten voor beginners op zoet en zout water gepland.
Blijkens een opmerking op een ALV 1 of 2 jaar geleden was er nu voor meer gevorderde zeepeddelaars wel wat weinig aanbod qua interessante tochten.
Daarom was er dit jaar een tocht van 44 km voor gevorderden uitgewerkt: Van Den Oever naar Oudeschild vv. Die tocht kan je plannen langs de bestaande vaargeulen, wat best een nauwkeurige klus is omdat je precies bij Den Helder moet zijn als de stroom qua richting omkeert. Om de tocht wat uitdagender te maken is route voor de tocht nu zoveel mogelijk ver weg van de vaargeulen gepland. Al varend heb je vaak geen enkel referentiepunt en moet je volledig op je kompas en je planning vertrouwen.
Het was dit jaar een tocht met verrassingen. De voorspelde windsterkte van ca. 4-5 bft uit het noord-oosten lag wel op de grens van een aangename tocht. Deelnemers waren Gilbert, Timo en ik.
- Details
Dit jaar maakten Tiny en ik een tocht langs de westkust van Zweden door de eiland-archipel Bohuslan. Een prachtig gebied met veel eilanden en overnachtingsmogelijkeden op de eilanden.
Onze track:
- Details
Dit voorjaar is Willem, na een relatief kort ziekbed, overleden.
Hij is bekend geworden door het testen van zeekajaks, waarmee hij omstreeks 1990 is begonnen. Dat deed hij op initiatief van Lo van der Rest, de toenmalige redacteur van Kanosport van de NKB.
Willem was een echt natuurmens die in de begindagen van het zeekanoën echt als een pionier de Nederlandse, Deense, Engelse en Noorse kusten heeft bevaren vanaf ca. 1980. Hij heeft destijds moeilijke tochten volbracht met goed inzicht en een flinke dosis doorzettingsvermogen. Willem was een man met lef!
Met zijn aangeboren contacteigenschappen stapte hij overal met een vrolijk praatje op iedereen af om informatie over zee en kust. Vaak kreeg hij zijn informatie van locals. Maar ook met kanobouwers en met een kano-goeroe als Derek Hutchinson stond hij op goede voet.
De Nederlandse zeekanowereld keek met argusogen naar deze relatief onbekende peddelaar die zeekajaks ging testen. Zijn woorden daarover zijn dat hij zich wel een "luis in de pels" voelde van die wereld. Maar daar stoorde hij zich niet aan en gaf zijn commentaar op zeekajaks zo tactvol mogelijk want hij wilde de kanobouwers nooit het brood uit de mond stoten.
In 1993 ging ik Willem helpen bij het testen want hij wilde in boten, waar hij nog niet in thuis was, niet alleen varen. De zee heeft ons daarbij, door alles wat we in de jaren 1993-2003 op zee hebben meegemaakt in bewust slechte weersomstandigheden, samengesmeed tot buddy's. Zo noemde Willem ons. Buddy's die altijd op elkaar konden vertrouwen. En dat deden we! En ook waardeerden we elkaar wederzijds. In die verstandhouding schreven we de verslagen samen en konden uren discussiëren over kano-eigenschappen en over hoe je dat kon opschrijven.
De laatste jaren werd Willem veel minder mobiel en kon er niet meer op uit; zelfs niet per auto. Dat was een hard gelag voor deze natuurmens. Daarom heb ik tot op het laatst geprobeerd om hem op te vrolijken met kanoverhalen, oude foto's, filmpjes enz.
Want: buddy's laten elkaar nooit in de steek!
Tot slot de hierbij afgedrukte foto, die hij heeft gemaakt tijdens de test van de NDK-Explorer. Een foto waar hij razend trots op was. Daarom voeg ik die nog toe als eerbetoon aan Willem!
René van der Zwan
- Details
Voorafgaand aan 2017 heb ik met een ploegje van KVUleden tochten in Bohuslan en aan de Noorse ooskust gemaakt. Voor dit jaar hebben we het plan gemaakt om de eindpunt van deze 2 tochten met elkaar te verbinden: Te beginnen in Grebbestad (Zweden) en dan met een oversteek naar Noorwegen en daar via Kragero terug naar Sandefjord om vandaar met de ferry terug naar Stromstad te gaan.
Dat einddoel hebben we niet gehaald wegens een aantal zeer winderige dagen. Als we het zouden hebben doorgezet werd de logistiek van de tocht wel erg kritisch. We zouden dan lange dagtochten moeten maken en er mocht geen andere vertraging meer bijkomen. Daarom zijn we bij Langesund afgeweken naar Sandefjord en eerder dan gepland weer de ferry weer naar Zweden overgestoken (dat was wel de bedoeling alleen hebben we nu het heen en weertje naar Langesund niet kunnnen maken)
Als beloning voor deze moeilijke beslissing kregen we nu ineens veel rust en hadden tijd over om per zeekajak naar de auto terug te varen in een paar dagen.
Bovendien hebben we nu een "reden" om nog eens langs de Noorse kust te varen langs het stukje dat we nu gemist hebben