Vandaag, na een paar tochtjes op het Alkmaardermeer, heb ik het eerste echte tochtje met de Greenlander gevaren. [Route: Monnikendam - Volendam]
Wel nog steeds zonder kniegrip (die is nog steeds niet klaar), maar met de voorspelde wind van oost 4 bft durfde ik dat wel aan want ik had heel goed heupcontact.
Het instappen in het superkleine kuipje gaat wel goed maar de rugleuning klapt tijdens het instappen makkeliik naar voren. Dar moet ik dus nog een sterker elastiek of een extra touw bevestigen.
De stabiliteit is prima alhoewel ik wel het explorer-effect voel: de kano voelt wiebelig tot je de kano ca. 5°-10° opkant. Dan ligt hij stabiel op 1 van de schuine bodemvlakken.
Toen we tijdens de tocht bij een boei stillagen (om te kijken naar de bruine vloot die aan de Pieperrace meedeed) voelde het wel wiebelig omdat ik toch blijkbaar constant met de heupen moest corrigeren.
Het zal wel zo zijn dat als ik 10 kg zwaarder was, of de kano beladen had, dat dit effect weg is en de Greenlander stabiel voelt. Dat was bij de NDK Explorer ook zo. Maar toch zal de Greenlander minder stabiel zijn dan de Explorer.
De Greenlander reageert heel erg goed op opkanten als je daarbij je gewicht ook maar een beetje verplaatst; net zoals in de AnasAcuta en in de XCite.
Het voelde in ieder geval heel erg vertrouwd en deed me sterk denken aan het gedrag van de AnasAcuta.
Na Volendam vaar ik langs de dijk aan lager wal in de dwarsgolven die daar wat opgestuwd worden. De stabiliteit is daar geen enkel probleem als je maar met de kano meebeweegt op de golven.
Terug langs de dijk op een koers met de wind van achteren. Vlak naast de dijk in klotsgolven. Ook hier de opmerking over het meebewegen van je lichaam met de golven.