- Details
Arend Bloem vertelde het me een paar weken geleden al: dat Valley met een nieuwe Nordkapp komt.
Nu zag ik in de laatste Seakayaker van december2005 waar het precies om gaat.
Het gaat om 2 nieuwe kajaks:
De Nordkapp LV (17'6" x 21")
Voor de lichtere vaarder die een in expedities beproefd kajakconcept wil hebben of voor de grotere vaarder die ook zo'n beproefde Nordkapp wenst maar niet al het volume nodig heeft
De Nordkapp RM (18' x 21")
De huidige Nordkapp uitgevoerd in PE. Uit het bijgaande plaatje af te leiden is de Jubilee uitvoering als basis genomen.
Wel een goed idee van Valley, denk ik, deze 2 kajaks volgens een door-en-door beproefd concept als uitbreiding op het assortiment van Valley:
Enerzijds een kajak als de LV voor de kleinere vaarder.
Anderzijds inspelend op de trend van PE kajaks die beter betaalbaar zijn en die ook minder schadegevoelig zijn.
Ik ben benieuwd en zie er naar uit ze te bekijken. Nog mooier zou het zijn om de Nordkapp-LV te testen.
Zowel Henk als Hans maakten me nalv dit bericht attent op de nieuwe Valley-folder voor 2006:
Klik hier als u deze folder wilt downloaden (ca. 900 kB)
TIP: druk ook op SHIFT als u de link aanklikt: dan opent de folder in een nieuw venster
- Details
Het weer was niet te slecht dus ik popelde om mijn aanpassingen van de zit (zie 27 nov) in de Baidarka uit te proberen.
Behalve dat het donker en koud was waren de omstandigheden, met een windkracht van ca. 4B die later zelfs nog wat opliep, ook prima. Leuk was dat Wietse me vanaf de club tegemoet was komen varen en we nu samen naar de club voeren. Nadeel voor hem was dat hij eerst tegen de wind in had zitten beulen en toen met mij terug ging, terwijl ik nog fris was. Goed voor z’n conditie; hoop ik.
Ik moet zeggen dat ik wel zeer tevreden ben over de aangepaste Baidarka: de kniesteun was zo dat de knie, als ik er kracht mee zette om op te kanten (het is er nog een kajak zonder variabele scheg) gelijk in de goede positie viel en ik mijn knie niet bewust in deze klempositie hoefde te houden: dat ging vanzelf. Wat ook mijn doelstelling van de aanpassing was. Dat in combinatie met de betere afzet met de voetenbuis voor de voeten en betere heupcontact, maakte dat de Baidarka al met een kleine boogslag, in combinatie met opkanten, reageerde. Ik voer met mijn Wingpeddel en wat opviel was dat ik nu met de Wing wel goed in deze koersvaste kajak goed kon varen. Toen het heup- en kniecontact nog niet goed waren vond ik het varen met de Wing in de Baidarka echt heel hopeloos omdat je continue boogslagen tot ver achter het zitje moest maken.
- Details
Onlangs heb ik een Baidarka gekocht als vervolg op mijn artikel "to sit or not to sit" dat ik jaren geleden in KanoSport heb gepubliceerd (zie elders op deze website). De stelling in dit artikel was dat elke zeekajak aanzienlijk beter presteert als je hem goed pas maakt qua zitpositie van jezelf.
Om dat te onderbouwen heb ik jaren geleden een oude Nordkapp gekocht; een kajak waar niet alleen beginners soms moeite mee hadden. Ook de Baidarka was/is een kajak waarover men zegt dat hij soms wat eigenzinnig kan zijn. Voor mij een reden dat te onderzoeken en te kijken hoeveel dat met een op maat gemaakte kajak te verbeteren is. De Baidarka heeft een smal hoog voordek waardoor de positie voor mijn knieën in ieder geval niet optimaal is. Ik kan er zo zonder meer ook niet in rollen; in ieder geval niet "bomb-proof".
Afgelopen weekend ben ik begonnen met het aanpassen van de Baidarka. Om te beginnen moest de voetensteun (2 JR-steuntjes) er aan geloven. Vaartechnisch ben ik geen voorstander van deze steuntjes want ze beperken de bewegingsruimte van je voeten, laten maar 1 zitpositie toe, je krijgt er ook kramp van in je voeten en geven ook minder ondersteuning voor een peddelslag met veel rompdraai. Voordat ik de zitpositie ging verbeteren moest eerst de steun en plaats voor mijn voeten optimaal zijn. Ik wacht echter nog maar met het (laten) plaatsen van een voorschot op voetafstand tot ik al of niet geheel tevreden ben met de Baidarka.
- Details
Vandaag naar Arend Bloem geweest met Maarten en Dick om een nieuwe clubkajak te zoeken.
Van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om een ovale handgreep voor mijn wingpeddel aan te schaffen: Voor de linkerzijde, weet u wel, waar ik graag meer grip wil hebben voor in branding en stevige golfslag. Nu nog uitzoeken hoe ik die ga bevestigen want idealiter moet de peddel uit elkaar omdat de handgrepen eigenlijk met een krimpkous, die je niet over het blad kan schuiven, moeten worden afgedekt. En dat gaat hier niet meer; het gaat me tenminste aan het hart er een peddelblad af te slopen of de steel door te zagen. Ik zal nog een list bedenken en hier verslag uitbrengen.
Verder gehoord van Arend dat Valley binnenkort ook komt met een Nordkapp van PE en mogelijk ook met een kleinere Nordkapp.
Een ander nieuwtje lag er ook: een Zeekajak van Scandinavische bouw, uitgevoerd in dioleen of kevlar/carbon. Opvallend aan deze modellen was dat ze er snel uitzien en een hoog dek hebben dat ter plaatse van je peddelinsteek scheef omhoog wegloopt; mogelijk dat je daarbij voordeel hebt bij het vlak naast de boot insteken van je peddelblad. De onderzijde van deze kajaks was gedeeltelijk een knikspant. Het zag er uit als een snelle kajak voor meer gevorderde vaarders. Wie weet kan ik er nog eens in varen.
- Details
Enige tijd geleden ben ik met dit weblog begonnen. Aanleiding was onderzoek naar deze nieuwe techniek en de wereldwijde sterke groei van weblogs.
Mijn eerste inzet was om op een weblog de vorderingen van een test te melden zodat de bezoekers van de site kunnen volgen wat er gebeurt en hoe een testverslag tot stand komt; dit in het kader van algehele openheid.
Daarnaast, een beetje aangestoken door al die weblogs die ontstaan, heb ik dit blog gestart en schreef er over al mijn kajakactiviteiten. Dit schrijven stimuleerde me ook om bewuster te varen en de tekst een beetje leuk en smeuig op te schrijven; omdat ik schrijven leuk vind en als een soort persoonlijke oefening.
Laatst heb ik daarover eens nagedacht en er met wat mensen over gebrainstormd:
Het is natuurlijk de vraag wie er, behalve misschien de leden van mijn vereniging, zit te wachten op al dit soort verhaaltjes. Eigenlijk is het een soort entertainment dat niet echt toegevoegde waarde heeft. En het hoeft ook geen zelfverheerlijking te worden.
Daarom denk ik nu dat een weblog, wat mij betreft, iets te melden moet hebben. Zeker in het licht van deze site, die toch vooral min of meer technische informatie verstrekt.
- Details
In plaats van door de wekker wordt ik om 7.00uur door mijn GSM gewekt: “Ja met Rob! Je ging vandaag toch mee? Ja, Hoezo? Nou, het is al 7.00 uur en we zouden toch om 6,45h verzamelen!”
- Details
De weersvooruitzichten zijn beslist regenachtig, maar we willen echt naar buiten en laten ons niet tegenhouden. Een regenpak, laarzen en kanohandschoenen maken ons onkwetsbaar als Tiny en ik omstreeks 11.00h in onze Canadese kano naar HET Veld glijden.
We krijgen al snel onze eerste plensbui en noemen de bellen, die door inslaande regendruppels in het water ontstaan, "watergeesten".
Als het droog is nuttigen we onze meegebrachte lunch en drinken hete thee terwijl we zicht hebben op een grote groep Smienten. Na een tijdje verkillen we en komen weer in beweging.
In het Veld heerst nu weer een heleboel bedrijvigheid door de wintergasten. We zien grote groepen Smienten, ganzen, Kievieten en spreeuwen. Daarnaast een enkele Zilverreiger en een Aalscholver, maar ook veel UFB's (Unidentifief flying Birds) die we al vliegend nog niet kunnen herkennen.
Het is in ieder geval een gevlieg van belang om ons heen. Helaas zien we de groep van zo'n 100 Wulpen, die we afgelopen week in de buurt zagen vliegen, vandaag niet.
Er is vandaag, tussen de buien door, een heel bijzondere lichtval; schilderachtig zoals op de schilderijen van de oude meesters. Op een grote spiegelende watervlakte maakte ons dat gewichtsloos waardoor we tussen lucht en water in de wolken zweefden. Prachtig.
Zo peddelen we, onze ogen uitkijkend, door het Veld en het is al weer over drieën als we thuis aanleggen bij onze tuin.
- Details
Ik vertrok in de schemer en al snel is het donker.
"Het is nacht, stikdonkere nacht....." [citaat uit bekend sprookje]. Alhoewel: de maan geeft toch nog aardig wat licht.
Het was vandaag opnieuw zulk ´s-zomers en rustig weer dat ik toch nog een keer de K1 heb genomen voor dit nachtelijke tochtje. Dit keer echter wel met "kop"lichtjes. Toen er uit het donker een onverlichte speedboot met brullende motoren op me af kwam voelde ik me met die lampjes wel wat geruster.
Op de club gekomen trof ik alles donker. Dat is ook wat, dacht ik!
Net toen ik weer terug wilde gaan doemde Leo met zijn kajak uit het donker op. Ik had hem blijkbaar ergens ingehaald en zijn roep niet gehoord. Even later komt Wieger met een vergelijkbaar verhaal binnen, want hij had mijn lampje uit het Stierop zien komen en was me achterna gegaan. Hij zag het lampje echter alleen maar steeds verder van hem weg gaan en gokte er op dat ik het met de K1 was. Goed gegokt Wieger.
Als ik de terugtocht aanvaard zijn er nog 3 vaarders buiten.
Aangezien het inmiddels 21.30 is, duurt het niet lang of ik zie in de verte wat lampjes bewegen. Een kleine koersverlegging brengt me naar Maarten, Annet en Wietse, die een "rondje Spijkerboor" hadden gevaren.
Daarna glijd ik weer eenzaam en geruisloos door het donkere water.
DETAILS: 19,1 km; gem.9,4km/h (op heenweg gem9,8); max.15km/h
- Details
3/4 rondje Ameland
We drijven op een verstilde zee, de golfjes kabbelen licht en aan de benevelde horizon drijft een ijsberg. De zon probeert de nevel te verdrijven. Voorlopig is de illusie compleet.
Tot ik achterom kijk en de pier van Holwerd nog zie liggen. Dan is ook de ijsberg niet wat het lijkt te zijn; het zal de veerpont zijn die bij Nes aangemeerd ligt.
Rob, Peter, Jos, Kees, Henk en ik zijn onderweg naar Nes om van daar te voet de binnenlanden in te trekken. Naar camping Duinoord, bij paal 13 aan de noordzijde van het eiland. In theorie zouden we ook om de westpunt heen naar paal 13 kunnen varen, maar dan zouden we in deze tijd van het jaar pas in het donker aankomen. Daarom was het vandaag een lekker rustig en vooral sfeervol tochtje voor deze oude mannen van 48+.
Het is erg stil en behalve een zeilbootje en de veerboot die een keer langs komt, lijkt de natuur diep in slaap gevallen.
- Details
Omdat de vooruitzichten voor vandaag van een toenemende wind spraken, werd er voor vertrek gediscusieerd of het oorspronkelijke plan Bakkum-Wijk aan zee vv. zou worden volvoerd of dat we een alternatief zouden kiezen. Bij de gegeven windverwachting zouden we daar beter kunnen brandingvaren, maar dat sloeg niet echt aan als verenigingstocht. Na gezamenlijk overleg werd het "Trintelhaven<>Urk vv."; ook een heel mooi tochtje, vooral als er wind staat. Een ploegje van 7 man zette koers naar het startpunt: Svalbard Rob, Mariner Peter, Morsky Ryba Chris, Bahiya Wietse, Calypso Maarten, Baidarka Jos en AnasAcuta René. Het weer klaarde steeds meer op, de wind stelde (nog) niets voor en het water toonde zo glad als een spiegel. De koers van 80° had je niet nodig want in dit heldere weer was na een paar peddelslagen al duidelijk waar we heen moesten: Urk lonkte reeds van verre. Om wakker te blijven trokken Wietse en ik soms een sprintje om ook te kijken wat de GPS-en en NavMan daarvan vonden: uiteindelijk bleef de meter steken op 12 km/uur.
Diegenen onder ons die golven wilden voelen hielden zich "op de been" met de gedachte dat de wind later nog zou toenemen.
In Urk aangekomen wandelen we door de steegjes van het oude dorp: de tijd heeft daar schijnbaar stilgestaan. Daarna strijken we neer bij De Kaap, een terras met zicht op het water. We laten het ons daar goed smaken en steken weer van wal met voldoende "brandstof aan boord".