Voor vandaag hadden Jos en ik een vaardag gepland. Gisteren bleek al dat het prima weer zou worden (3 bft west/licht bewolkt) en daarom kozen we voor een zeetocht: Bakkum naar Timboektoe v.v. (ca. 20 km totaal).
De wind van de afgelopen dagen "zat nog in het water" en beloofde voor vandaag een interessante zee met knobbels. Als gezelschap voor vandaag koos ik mijn nieuwste aanwinst: de Orion. Want het was tijd voor een wat serieuzere kennismaking.
De eerste kilometers moest ik even wennen aan de stabiliteit en het vaargedrag. Niet dat dit slecht was, maar het was meer wennen aan hoe ze reageerde. Elke kajak is anders en het was vandaag toch een rommelig zeetje.
Maar eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ik moest wennen omdat ik had aangenomen dat het gedrag sterk op dat van de Fjord zou lijken; een kajak die ik heel goed ken. Maar nee, de Orion is een levendige kajak zoals je erin over de golven danst. Daarbij blijkt ze heel wendbaar. Ze loeft licht op en reageert goed op opkanten. Ook kan je haar goed met je gewicht sturen. Als je daarbij je knieën niet schrap zet gaat dat ook nog steeds heel goed. Al met al was ik snel gewend aan het vaargedrag en had het helemaal naar mijn zin.
Op de heenweg liepen er venijnige dumpgolven naar het strand. We voeren daar net buiten omdat we geen zin hadden in een plons water en moesten dus wel goed op onze tellen passen om niet ongewenst naar het strand gesleurd te worden.
Bij onze bestemming aangekomen moesten we natuurlijk wel door die dumpers heen naar het strand. Omdat ik nog steeds geen zin had om nat te worden liet ik me al snel draaien naar de hoge steun en ging in de "Bongo slide"naar het strand. De Orion was, goed opgekant, uitstekend houdbaar in de breker. Toen de golf wat minder sterk werd draaide de Orion als vanzelf weer naar een surfende positie. Wat lekker zo'n wendbare kajak.
In plaats van bij Timboektoe, stapten we bij Aloha naar binnen want dat was dichterbij. Daar verwenden we ons met een lunch met als toetje een enorme, lokaal gebakken, appeltaart. Heerlijk!
Na een uurtje begonnen we aan de terugweg. Maar eerst nog even genoten van de aanblik van de Orion MET de nieuwe sticker van de Jager.
Inmiddels was het afgaand water, hadden we de stroom het gehele traject mee en was de zee veel rustiger. Uiteraard voeren we weer vlak langs de breker zone. Zelfs nog wat dichterbij dan op de heenweg en zo moesten soms maken dat we wegkwamen voor een breker en nog net voordat die brak over de golftop te wippen. Na een kleine luchtreis landen we weer met een charmante plons in het water. De Orion heeft voor toch wel zoveel volume dat de neus daarbij niet ver onder water duikt.
Al met al was ik vandaag zeer tevreden over het vaargedrag van de Orion: Levendig, stabiel, wendbaar, goed te trimmen met de scheg. Goed te sturen, zelfs zonder de knieën vast te klemmen en daarbij puur, als 1 geheel met de kajak, je gewicht te gebruiken terwijl je de knieën los hebt, dicht bij elkaar onder het dek.
Over de snelheid die je met de Orion kunt varen, kan ik nog niet zoveel zeggen want we voeren rustig. Wel kan je in de grafiek met snelheden hieronder zien dat ik bij het aanlanden op het strand 12 km/h in de surf haalde.
Andere eigenschappen van de Orion , die ik varend beoordeel, zal ik in latere artikelen beschrijven. Afhankelijk van zee- en weersomstandigheden kan dat best wel eens verschillen met elkaar. Wordt vervolgd dus.
Weer terug in Bakkum reden we met de kanokarretjes weer naar de auto op het parkeerterrein waar we heerlijk uit de wind konden omkleden.
Tijd voor inspectie van de compartimenten. Daar werd ik wel wat verdrietig van, want het achtercompartiment was niet meer droog. Heel vervelend ! Zo wordt mijn klussenlijst aan de Orion weer langer; en waarschijnlijk is het lek niet zo makkelijk te repareren. Er zijn aan de romp namelijk nergens slijtage plekken of beschadigingen zichtbaar die verantwoordelijk zouden kunnen zijn. Ik vermoed daarom dat de aansluiting van de schegkabel op de schegkast de schuldige is. Dat is lastig te repareren omdat je er maar net met 1 hand bij kan zonder te zien wat je doet. Maar ik hou vol. Inmiddels vind ik dat deze oudgediende onder de zeekajaks, de Orion van Derek Hutchinson, de moeite waard is.
Bijlagen:
PS: vergeten de GPS bij vertrek uit Bakkum aan te zetten. Vandaar deze halve track
