Dit artikel is een vervolg op het artikel “In the beginning” dat ik in 2007 schreef naar aanleiding van de vraag van Jos: “Hoe ben je met (zee)kajakken in aanraking gekomen?”.
Ik schreef onderin dat artikel heel globaal over het vervolg tot en met het zeekajakken. Het heeft even geduurd, maar nu pas ben ik aan het vervolg begonnen over de afzonderlijk discipline waar ik doorheen ben gegaan.
In deze serie artikelen ga ik stap voor stap langs alle disciplines.
Wildwater varen
België, Duitsland en Frankrijk.
Vanuit het branding varen was er nog de link naar de oudere leden. Die voeren ook vaak in de Ardennen op de Stromende riviertjes. Daar ben ik met andere jongere leden een aantal keren mee naar toe geweest. Dat gebeurde vaak in het Paasweekend omdat je je 3 of 4 dagen daar kon zijn en ook de waterstand dan vaak hoog genoeg was.
1982
Van hen heb ik geleerd hoe het werkt en welke in- en uitstapplekken zij gebruikten. Ook heb ik standaard boek van Gilbert Haesendonck (Bergriviergids van de Ardennen) heel grondig bestudeerd. Ik was wel door die beken gegrepen en ging soms zelfs wel voor 1 of 2 dagen daarheen bij veel regenval of smeltende sneeuw.
Hoe dat gaat in een club is dat je op een gegeven ogenblik gezamenlijk verder over de grens kijkt en samen op een mini vakantie naar Frankrijk of Duitsland gaat.
De kanovakantie in Frankrijk bijvoorbeeld, met wildwatervaren op de Durance en Ubaye, was zeer leerzaam en grensverleggend geweest:
Film: Hans Ammerlaan - 1982 Frankrijk Durance en Ubaye
Een wild avontuur was het om voor één dag naar de Duitse Roer bij Monschou te gaan omdat de sneeuw er zou smelten. Ik had geen maatjes daarvoor gevonden. Daarom ging ik samen met Tiny: zij met een fiets en ik met een kano. Met de fiets zou de auto na het kanoën weer opgehaald kunnen worden. Maar dat liep allemaal anders.
1986
Als start gleed ik met de kano over een besneeuw plekje te water. Maar een paar kilometer verder lag nog ijs. Daartussen was nog wel een bevaarbaar stroompje, van ca. 1 meter breed, waar het water tussen de ijsplaten doorstroomde. Daar had ik geen goed gevoel bij want als het water in en bocht onder het ijs doorstroomde zou het mij mogelijk eronder willen duwen. Dat leek me gevaarlijk en dus onverstandig. Zeker omdat ik alleen was. Dus stapte ik uit en ging te voet verder. In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons dus kon ik Tiny niet vertellen dat ik was uitgestapt. Toen Tiny dacht dat het wel erg lang duurde was ze uiteraard zeer ongerust. Met schreeuwen door het bos heen hadden we op een gegeven ogenblik toch contact en glibberde Tiny met de fiets aan de hand tussen de bomen door een steile helling af.
Maar ook met Theo ben ik een paar keer voor 1 dag naar België geweest met 1 auto, 2 kano’s en een fiets.
1982
Ik heb zelfs In Duitsland een slalomcursus gevolgd op de Olympische slalom-baan in Augsburg: op het Eiskanal. Heel leerzaam voor de bootbeheersing op wild water. Maar eerst wel even slikken voor de snelheid waarmee het water door deze bak wordt geperst.
1994
Verder heb ik behalve deze cursus naderhand niet veel aan slalomvaren gedaan.
Maar met al die avonturen bij elkaar heb ik best veel peddeltechnieken en bootbeheersing geleerd. Het leuke was dat ik sommige technieken ook voor andere kano's of op ander water ging uitproberen.
p