Toen ik vorig jaar net hersteld was van wat schouderproblemen ging ik weer lekker in Noorwegen kanoën. Dat ging allemaal prima. Alleen toen we op één van de laatste dagen, wegens slecht weer, een alternatieve route hadden bedacht om een moeilijke passage te vermijden, moesten we wel 1,5km met kanokarretjes lopen. In het wandeltraject zaten echter 2 klimmetjes in. Dan merk je pas dat het omhoog rijden van een beladen kajak best wel had werken is. Op zich ging dat wel, maar een dag later zei mijn schouder dat het nu wel welletjes was geweest.
Dus, weer thuis, nog een keer de fysio bezocht. Die heeft alles weer "hersteld". Wel kreeg ik een waarschuwing dat trekken van de kajak met één hand en de houding van de arm daarbij, best een (te) zware belasting is voor spieren en gewrichtsbanden van de schouder .
Daar heb ik eens over nagedacht. Tja, zonder kanokar kan je geen kajakexpeditie doen. En op schouderproblemen zit je onderweg ook niet op te wachten. Thuis heb ik daarom een sleepband geknutseld die je over een schouder hangt zodat je met je romp en schouder samen kunt trekken in plaats van alleen met de schouder. Dat heb ik nog aan de fysio voorgelegd en die vond het een goed idee.
Dus, dit jaar gingen er twee banden mee: één voor Tiny en één voor mij.
Die hebben we tot tevredenheid gebruikt. Dit jaar geen schouderproblemen gehad. Het mooie is dat je een kajak op een te steile helling ook met z'n tweeën kunt trekken als je allebei aan de zelfde kajak aanhaakt. We vonden het dan soms ook prettiger als één van tweeën aan de achterpunt aanhaakt bij het trekken.
Aangezien wij vaak met z'n tweeën een kajaktrektocht maken hebben we te maken met zware kajaks (ca. 80 kg).
Met een grotere groep kajakkers is daar een bestaande oplossing voor waarbij je 2 banden nodig hebt die je onder kajak door haalt en waarmee je een kajak met z'n vieren tilt. Dat gaat heel makkelijk en is goed te doen.
Wij moeten echter altijd met z'n tweeën tillen. Dat is echt zwaar, vooral als er stenen op de grond verspreid liggen of als je een hellinkje op moet. Soms lopen we een klein stukje en leggen de kajak dan weer even neer.
Als je toch die twee banden bij je hebt dan ga je ook andere toepassingen uitvinden voor het tillen.
Zoals bijvoorbeeld:
- Als je de kajak al op een grasveld heb neergelegd is het niet meer zo nodig om de kajak verder naar de kampeerplek toe te dragen.
Nee, dan haakten we allebei een kajak aan onze banden en sleepten die over het gras. Zeker met z'n tweeën gaat dat geweldig. Ook een kleine helling is op het gras zo goed te doen.
afhankelijk van de ondergrond maakt het uit hoe je aan haakt. Je kunt natuurlijk allebei aan dezelfde kant aanhaken. Maar soms gaat het makkelijker als 1 de voorkant aanhaakt en de ander de achterkant. Vooral bij een helling maakt dat uit. Wel allebei naar dezelfde kant trekken😉 - Maar de banden zijn ook goed bruikbaar om een kajak met z'n tweeën te tillen. Eerst halen we de tent vast uit de kajak en ook de drinkwater voorraad halen we er vast uit. Want er dan overblijft is met de banden goed te tillen. Of alleen met je schouder (op makkelijk terrein) of met schouder en daarbij 1 of 2 handen extra. Na een paar dagen zijn we daar helemaal aan gewend en lopen we soms in 1 keer naar de kampeerplek. Op deze manier hebben we minder rustpauzes nodig en soms liepen we in 1 keer door; afhankelijk van het terrein). Helaas heb ik hiervan geen foto: want te druk met tillen😉