Met de groep KVU-leden die zich de “Heren van de Zee” noemt hebben we in juni 2022 weer een weekje langs westkust van Zweden gevaren. Voor de verandering begonnen we noordelijker dan eerdere bezoeken om dat deel van het gebied eens wat beter te bekijken.

Mogelijk is dit de laatste keer dat we via Kiel naar Zweden hoeven te reizen. Dit keer ging de heenweg wel aardig voorspoedig, maar tijdens de terugrit hadden we wederom veel oponthoud in het verkeer. Een volgende keer zouden we kunnen overwegen om via EemsHaven (Groningen) te reizen met de gloednieuwe ferry. Dan komen we aan in Zuid-Noorwegen bij Kristiansand. Daarbij hebben we zelfs de keuze uit twee opties: OF we varen langs de Noorse oost- of westkust OF we rijden nog 2,5 uur (233km) verder in Noorwegen naar Sandefjord. Daar kunnen we nog met de ferry een korte oversteek naar Strömstad in Zweden maken. Handig om op het laatste moment, afhankelijk van het weer, nog te kunnen besluiten of we in Noorwegen of Zweden gaan varen. In ieder geval hebben we via deze opties geen last meer van de gebruikelijke files in Duitsland van of naar Kiel toe.

We begonnen onze kanotocht dit jaar op het eiland Rossö waar we eerst nog een nacht onze tenten opzetten op een camping. Het waaide te hard om de eerste dag te vertrekken en zo konden we op ons gemak de kajaks inpakken. Heel blij met de camping waren we niet, maar goed, hij lag aan het water en had een zandstrand. En, niet onbelangrijk, er lag een “lang-parkeer-plek” op loopafstand waar we de auto’s een week konden laten staan. In de zomer is het namelijk zo druk met toeristen in dit deel van Zweden dat je op de meeste plekken langs de kust maar 1 of 2 dagen kunt parkeren. Alleen lang-parkeer-terreinen zijn daarvoor een oplossing. Of een camping waar je toestemming zou kunnen vragen. Iets wat bij onze camping niet lukte.

De eerste vaardag staken we gelijk al over naar de Koster-eilanden. We konden merken dat het de dag ervoor flink gestormd had, want de wind zat nog behoorlijk in het water: lekker woelige zee!

De eerste 4 vaardagen waren geweldig, met prachtig weer en soms flinke wind zodat de zee gelukkig niet spiegelglad was!

Daarna streken we neer op een andere camping op het nabij gelegen eiland Tjärnö. Die camping hadden we op de heenweg hadden gezien en die beviel ons veel beter. Alleen moesten de chauffeurs de auto’s nog per kajak ophalen.

We maakten het ons tijdens de tochten gezellig en aten altijd gezamenlijk. De eerste avond hadden we een pittige rijstmaaltijd waarvoor thuis al voorbereidingen waren gedaan en verder ook nog een pannenkoeken-avond. Voor de langste dag op 21 juni hadden we ook, naar Zweeds voorbeeld voor de langste dag, knäckebröd met zure haring in saus. (Idee van Henk). Voor andere avonden hadden we maaltijden bij ons waarvoor we niet naar de winkel hoefden te gaan.

Ook was het erg leuk om te zien dat de Zweden van 24 juni een nationale feestdag (het midzomerfeest) hebben gemaakt waarop iedereen vrij is. Vrouwen en meisjes dragen dan vaak bloemenkransen op hun hoofd en iedereen is buiten in samenzijn met familie en/of vrienden. Voor ons had die feestdag wel een nadeel want toen we op zaterdag in Gotenburg kwamen om de ferry te nemen, waren alle winkels nog dicht, omdat men die dag had gekoppeld aan de feestdag op vrijdag. Dus konden we niet winkelen in één van die mooie buitensportzaken daar. Zelfs het vinden van een locatie waar we tussen de middag wat konden eten was lastig. Uiteindelijk vonden we een goede gelegenheid op het station van Gotenburg.

Na de 4 vaardagen hadden we een dagje uitje naar Oslo waar we het nieuwe Munch-museum bezochten. Ook in Oslo was het een feestelijke boel met heel veel mensen aan de waterkant en, ook hier, vrouwen met kransen op hun hoofd.

Daarna hadden we nog een vaardag over waarop we een rondje Tjärnö voeren terwijl de Zweden hun Midzomerfeest vierden en de meiboom al voor het dansen was geplaatst.
Onze kanotocht rond Tjärnö was weer een heel andere ervaring met mooi, bijna windstil weer zoals je dat op binnenwater kunt ervaren. Met dit verschil dat het water hier zout was.

Verder spreken de filmbeelden van deze week voor zich.(Ga er maar even voor zitten om de hieronder geplaatste film te bekijken. Duurt  ca. 15 minuten.)

In Wikipedia vonden we de uitleg over het midzomerfeest en de oorzaak van de gesloten winkels op zaterdag

Het midzomerfeest verwijst naar de zomerzonnewende op 21 juni en de voor-christelijke feestelijkheden die hiermee gepaard gaan in voornamelijk Noord-Europa. Oorspronkelijk werd dit feest gevierd op 24 juni, dus drie dagen na de feitelijke zonnewende.

In Zweden wordt midzomeravond of kortweg midzomer (midsommarafton of midsommar) gevierd op de vrijdag die in de periode van 19 juni tot 25 juni valt. Het is samen met Kerstmis het belangrijkste feest van het jaar. Het is een waar familiefeest. De vrijdag van midzomeravond is geen officiële feestdag, maar wel een officiële feestavond die men vrij krijgt. Vanaf de middag wordt er feest gevierd. De dag erna, de eigenlijke midzomerdag, is wel een officiële feestdag, maar dan vinden er meestal geen festiviteiten meer plaats.

Het is traditie dat er een meiboom (majstång of midsommarstång in het Zweeds) wordt geplant. Vaak gebeurt dit centraal in het dorp op bijvoorbeeld een hembygdsgård maar bij mensen thuis komt ook voor. De meiboom is voorzien van berkenbladeren en bloemen. Nadat de meiboom is geplaatst, wordt eromheen gedanst door jong en oud. Per streek kan de meiboom er anders uitzien. In de basis is het altijd een kruisvormige boom. Traditioneel wordt er deze dag haring, aardappels en aardbeien gegeten. Verder wordt er veel gedronken. Jonge meisjes plukken bloemen om ze onder hun hoofdkussen te leggen in de hoop op mooie dromen over hun toekomstige echtgenoot. Het versieren van huizen met groen werd geacht geluk te brengen voor de bewoners.

Voor veel Zweden is deze feestdag een dag van feesten en de start van de zomer. De mensen verlaten de steden en trekken massaal naar het platteland, dikwijls naar een buitenverblijf, om te vieren. De winkels zijn gesloten.