Een 3 luik.
Zoals in de vorige clubkrant stond heeft onze geachte voorzitter een solotocht door Nederland gevaren. Voorafgaand aan die tocht had hij Jos, Henk en mij uitgenodigd om het laatste traject op het wad een stukje mee te varen. Door weersomstandigheden veranderde dat plan en was er geen begeleiding meer mogelijk omdat hij naar huis ging. Maar Jos, Henk en ik hadden al 3 dagen vrij genomen en verheugden ons mateloos op dit doordeweekse intermezzo.
We hoefden er niet veel over te braadslagen: we besloten unaniem dat we toch gewoon gingen varen! Weer of geen weer! Omdat het weer toch wat onbestendig was werd het een drieluik van afzonderlijke dagtochten.
Luik 1
De eerste dag, een maandag, was er onstuimig weer voorspeld. Daarom zochten we een beschutte hoek op: De Kreupel werd onze eerste bestemming. Die vrees voor slecht weer was totaal ongegrond want wij vonden het prima vaarweer.
We gingen te water in Medemblik en voeren in rechte lijn naar de Kreupel, een eiland dat ongeveer ten Noorden van Andijk ligt. Op het water verbaasden we ons erover dat er zo weinig andere mensen in bootjes te zien waren. Sterker nog, we zagen helemaal geen mensen. Ze moeten zeker allemaal werken. En ons missen ze niet, want de wereld draait gewoon door. Ongelofelijk!
Op het vlonder van de Kreupel houden we heel uitgebreid pauze en genieten van de ruimte om ons heen. Als we weer zin in varen krijgen ronden we eerst het eiland voor we op een wat noordelijker koers weer terug gaan. Die koers verlaten we halverwege naar de kortste weg terug want Jos kwam op een lumineus idee. Varend heb je natuurlijk altijd de beste invallen! In Medemblik woont nog een goede vriend die hij via een ingewikkeld via-via-indirect telefoongesprek wist te bereiken. Dit met de vraag om ons bij het havenhoofd van Medemblik te ontvangen met bier en haring. En zowaar vanuit de verte zien we na een tijdje al 2 mensen daar staan. Hij is het!! Als supporter had hij z'n dochter nog meegenomen. Die was vast nieuwsgierig naar 3 van die vrijbuiters met zo'n buitengewone vraag. We laten ons bier en haring heerlijk smaken en nemen hartelijk afscheid. Die Jos toch! Super!
Henk had tevoren een enorme pan Nasi geproduceerd die bedoeld was voor 4 man (met Wieger erbij) op de waddenzee. We vonden het helemaal in stijl om dit voedsel deze eerste avond te nuttigen. Dat deden we bij Henk thuis: een voortreffelijk restaurant. Heel laat maakten we het niet want er kwam nog een vaardag.
Luik 2
De tweede dag gingen we 's-morgens te water in Trintelhaven, halverwege de dijk Enkhuizen-Lelystad. Er stond een flinke wind, dat moet gezegd worden. Op de heenweg hebben we genoten van deze wind want hij blies ons recht naar ons doel: URK. En wat dacht je, als het windkracht 6bft. blaast dan krijg je op dat stuk water mooie surfgolven.
En surfen dat deden we dus! Vooral het laatste stuk vlak voor Urk want daar liepen de golven op tot ware reuzen. Golven waarop je kajak soms wel 45graden naar beneden stoof. Af en toe vroeg het wel wat zelfoverwinning om je dan te laten gaan. Van die golven hebben we gek genoeg geen foto's ;-).
De beloning voor al deze inspanningen was een bezoek aan het visrestaurant op de oever van Urk. Gezeten in het restaurant verbaasden we ons er opnieuw over dat er zo weinig andere mensen en bootjes te zien waren. Niet op het land en niet te water. Zeker weer allemaal werken. We worden nog steeds niet gemist want er loopt niets in het honderd en de wereld draait nog gewoon door. Uiteindelijk moesten we eraan geloven: we moesten aan de terugtocht beginnen. De wind leek niet erg afgenomen. Jammer want dat was wel voorspeld. Dat werd dus buffelen.
Overigens was dat helemaal niet zo heel erg want het was goed weer: een zonnetje en geen regen. Arriveerden we op de heenweg na 1,5 uur in Urk, de terugtocht duurde zeker 2 x zo lang. De golven waar we eerst zo mooi op konden surfen, daar boorden we ons nu mooi doorheen. Henk, die helemaal in dat buffelen opging, moesten we op een gegeven ogenblik zelfs met fluitsignalen waarschuwen voor een binnenvaartschip. Dit kwam plotseling achter een stilliggend plateau vandaan kwam en voer recht op Henk af. Behalve dat beleefden geen andere avonturen zodat we ons geheel aan de voortstuwing konden wijden. Terug op Trintelhaven voelden we allemaal onze armen en naar voorbeeld van Henk gingen we een tijdje op een grasveldje op de rug liggen. Heerlijk. En ook de ontspanningsoefeningen die we ter plekke bedachten voelden goed aan. En wat denk je: de wind ging ineens liggen! Te laat !!!!!!
Luik 3
Vandaag moesten we eventueel rekening houden met onweer in de middag en daarom zochten we een wat meer beschut gebied op met meer escapes.
De wind stelde vandaag niet veel voor toen we ons in de jachthaven van Uitdam te water lieten. Omdat we niet van onweer houden hadden we Anoushka benaderd om ons omstreeks de middag te bellen. Dan was er op buienradar waarschijnlijk meer bekend over de kans op onweer.
Van Uitdam ging het zuidwaarts naar Pampus. Toch wel toepasselijk om onze laatst dag "voor Pampus" te gaan liggen. Vergeleken met maandag stelde het tochtje niet veel voor, maar het was uitermate gezellig. Alhoewel er geen andere watersporters te zien waren. Het blijft toch gek dat de wereld gewoon doordraait zonder ons. Op Pampus is een restaurant: ook dat was open en draaide gewoon (door). Dus ook hier weer genieten: van warme chocolademelk en een appelpunt.
Anoushka belt ons hier op een strategisch moment: "niets aan de hand met onweer jongens". Mooi, dus we hoeven niet naar de kant maar kunnen midden over het meer terug.
Vandaag was dit maar een kort tochtje maar dat was ook gepland omdat we vroeg terug wilden zijn: om aansluitend Pizza te gaan eten in bijzijn van Joke en Tiny. Jammer dat Clemy er niet bij kon zijn. Het werd een hele gezellige avond waarin Jos vooraf nog alle foto's van de afgelopen 3 dagen uit zijn laptop toverde. Daarna lieten we ons de pizza's uitstekend smaken.
Tot slot
Alhoewel Wieger er helaas niet bij kon zijn, is een dankwoord aan hem toch op zijn plaats. Want zonder hem zouden we nooit aan dit drieluik zijn begonnen.
Rene (mede namens Jos en Henk)