Jos liep eigenlijk al jaren met het idee rond om op de langste dag de zon op zoet (lees:Durgerdam aan het IJsselmeer) te zien opkomen en op zout (lees: Bakkem aan de Noordzee) te zien ondergaan. De weg van zoet nar zout zou per kajak worden afgelegd.
Nu, in Coronatijd, bleek dit het moment voor een try-out. Hoe je dwars door Noord-Holland kon varen vereiste nogal wat voorbereiding waar Jos aardig wat tijd in had gestoken.
Uiteindelijk was het plan in petit- comité te varen met Jos, Theo, Henk, Chris en ik.
Omdat de zon vroeg op komt op de langste dag zou er gekampeerd worden aan het Kinselmeer. Omdat ik daar niet zo’n trek in had dezer dagen, vertrok ik vanuit Wormer ’s-morgens klokslag 5 uur. Mijn doel was om de mannen tegemoet te varen en ze te ontmoeten bij Broek in Waterland. Grappig genoeg zagen we dezelfde zon opkomen (ik vanuit Jisp) en namen dezelfde aparte wolkformatie waar op dat moment.
Dat vereiste stevig doorvaren. Maar dat vond ik niet erg want zo hield ik mijn zeekano-armen in conditie. Na een stevige tocht vond de ontmoeting plaats om 8 uur in Broek in Waterland waar we een tweede ontbijt met koffie.
Daarna ging het in een iets rustiger tempo dwars door Het Ilperveld, Oostzanerveld, Het Kalf , de Zaan en het Alkmaardermeer naar de club in Uitgeest. Het laatste stuk naar zee per kano moest eigenlijk nog een keer verkend worden maar dat zou nu nachtwerk worden. Voor nu vond Jos het welletjes; voor mij stond er inmiddels ook 55 km op de teller zodat ik daar geen bezwaar tegen had
Daarom werd er eerst gegeten en vertrokken we tegen zonsondergang per auto naar het strand waar we nog net op tijd waren de zon in de zee te zien zinken.
Jos bedankt voor de organisatie.
En ook voor het instant houden van onze conditie, want in deze tijd hebben we toch minder op zee gevaren. Maar dat komt wel weer.