Go with the flow
De hele maatschappij individualiseert.
Maar als je echter met zeekajakkers discussieert over veiligheid dan is ieder het er over eens dat goed groepsgedrag belangrijk is. Interessant is wel dat er na afloop van zo'n discussie altijd wel iemand de opmerking maakt: "maar we blijven individualisten".
Met andere woorden: we geven geen garantie dat we dat ook daadwerkelijk doen.
Dat blijkt in de praktijk ook wel want als er wordt gevaren met meer dan 2-3 peddelaars dan is het groepsgedrag soms toch ineens verdwenen. Resultaat is dan dat een groep uit elkaar valt en/of dat er groepsleden zoek zijn.
Tot zover de huidige praktijk.
Naar de toekomst toe kan je bedenken waarom we "tegen de stroom in zouden moeten blijven peddelen" als het gaat om het vasthouden aan groepsgedrag. Het is nu eenmaal een gegeven dat dit niet altijd werkt. (klik hier voor meer voorbeelden op mijn weblog)
In plaats daarvan kunnen we ons ook aanpassen aan de praktijk: "Go with the flow" of anders gezegd: "als het niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan".
Dat kan heel makkelijk door in de briefing van een tocht één of meer ontmoetingspunten (met tijdstip?) af te spreken waar we elkaar zien: pauzeplekken, eindplek en/of de kampeerplek als het een trektocht is.
Vervolgens is het aan de peddelaars zelf hoe ze daar naartoe gaan. Met als advies om niet individueel te gaan. Er ontstaan dan waarschijnlijk groepjes van 2 of 3 personen die verschillende doelen kunnen hebben zoals: snel varen, relaxed varen, de beschutte route varen, de ruige route varen, langs een visstek gaan, de kortste route, enz., enz.
Voorwaarde is daarbij natuurlijk wel dat ieder over een goede kaart en/of GPS beschikt en ook communicatieapparatuur bij zich heeft voor geval er onderweg vertraging optreedt. Verder moet ieder instaat zijn om een redding uit te voeren.
Deze aanpak heeft veel voordelen.
Onder andere kunnen de voordelen zijn:
- Er ontstaan groepjes van gelijkgestemde zielen.
- Ieder heeft nu de kans om zijn/haar navigatie-kwaliteiten te verbeteren door zelf te navigeren (al of niet onder toezicht van een meer ervaren navigator)
- Minder ervaren peddelaars of navigators sluiten zich aan bij een groepje naar keuze.
- Ook een peddelaar die een dag geen zin heeft in navigeren sluit zich bij een groepje aan en peddelt lekker mee.
- Achteraf "aan het kampvuur" of in de debriefing zijn er veel verhalen uit te wisselen tussen de groepjes.
Nadeel zou kunnen zijn dat je elkaar kwijt raakt. Maar met communicatieapparatuur is dat tegenwoordig oplosbaar.
Je kunt dit nadeel ook in een voordeel ombuigen door te stellen dat het een zeker element van avontuur toevoegt aan een tocht.
Filosofeer er maar eens over!
Ik heb dat ook gedaan omdat ik tijdens zeetochten met een groep kajakkers vaak zorgen heb, op meerdere vlakken, als een groep uit elkaar valt. Vanuit die ervaring heb ik dit artikel geschreven.
Het idee is niet helemaal nieuw: iets dergelijks werkt al jaren goed bij de Zwerfgroep van de NTKC. Daar zet men een route uit aan de hand van Coördinaat naar Coördinaat. Als wandelaar (met rugzak en tent) vind je de nieuwe Coördinaat onderweg op een boom op lantarenpaal). 's-Avonds vind je elkaar op een kampeerveld en worden de ervaringen aan een kampvuur uitgewisseld. Men loopt individueel of in groepjes.
Nu is een wandeltocht geen zeetocht, maar toch denk ik dat het kan als iedereen zijn voorzorgen neemt.