10 dagen geleden liet ik een foto zien van de bodem van de Orion waar ik alle kraken in de gekleurde gelcoat-laag had uitgefreesd. Gezien de hoeveelheid kraakjes wist ik dat het een flinke klus zou worden om de bodem weer in goede staat te brengen.
Dus die 10 dagen valt me achteraf wel mee.
De eerste stap was om alle groeven met een injectiespuit te vullen met witte gelcoat.
Een detail van de vele kraakjes ziet er dan zo uit:
Zo zag de hele bodem er dus uit met overal van dit soort, en veel ergere, plekken. Zoals deze:
Vervolgens met waterproef schuurpapier aan de gang met veel water: van Grof naar Fijn!
Dat wil zeggen van korrelgrootte 80 – 180 – 240 – 400 – 600 – 800 naar 1000. De eerste drie stappen van 80 tot 240 waren de heftigste waarbij je met die grove korrels moet opletten dat je alleen de vullingen moet raken zonder de originele laag teveel af te schuren. Een minutieus werkje dat veel tijd kost
Je maakt zo een hele rotzooi en alles (inclusief mezelf) ziet er niet uit door al dat natte witte slijpsel.
Al schurend moest ik mezelf wel vaak tot de orde roepen om alleen de opgevulde kraken te schuren en niet om ook alle krassen eruit te schuren. Het is per slot van rekening een tweedehands kajak met al een hele staat van dienst. Die hoeft er niet als nieuw uit te zien. Al hoewel ik we wel naar streefde de reparatieplekken onzichtbaar te maken.
De derde stap is de bodem te poetsen, polijsten en in de was te zetten. Daarbij zag ik natuurlijk tijdens het polijsten dat er toch gerepareerde plekken waren waar je nog net een klein verloop kon zien. Maar die waren minder goed te zien toen alles nog niet zo erg glom. Maar als restaurateur zie je natuurlijk alles wat een ander misschien wel niet ziet.
In ieder geval was ik zeer blij met het resultaat, maar ook opgelucht dat deze enorme klus geklaard was.
Nu het dek nog ;-)