Een tocht naar Simonszand vind ik altijd weer een hoogtepunt. Zo had ik begin dit jaar alle data al opgezocht wanneer het getij daar gunstig voor is. Jos en Mary wilden ook met ons (Tiny & René) mee en zo hebben we gezamenlijk gekozen voor de data 30juli t/m 1 aug. Dat zijn 3 dagen en daarvan zouden de weergoden ons toch wel zo gunstig gezind zijn om ons een dag met goed weer te bieden.
We kampeerden op Eenrum deze dagen en unaniem besloten we de tocht op 31 juli te varen. De andere dagen hebben we ons op andere manier vermaakt.
De weersvoorspellingen waren goed met dien verstande dat de wind in de loop van de middag zou aantrekken tot 5 bft-Oost.
We vertrokken vanuit Noordpolderzijl op een aantrekkelijke tijd: om 9 uur te water. Er stond nog wel iet veel stroom op dat moment maar er stond water genoeg om allerlei bochten in de vaargeul af te snijden. Dat er genoeg water stond tijdens ons vertrek had ook nog een andere reden: we moeten naar Simonszand toe van geul wisselen van ZuidOostLauwers naar het Spruit. Dan is het wel prettig als er op dat moment nog genoeg water staat en we niet hoeven te lopen.
De tocht was voorspoedig en na 2,5 uur konden we landen. We kozen een plek waar geen zeehanden lagen te luieren, maar verbaasden ons wel over hoeveel zeehonden er in de omgeving waren. Het lijkt wel of er elk jaar meer zeehonden komen.
Op Simonszand richten we eerst 2 windschermpjes in. Dit keer niet voor de wind, maar voor wat bescherming tegen de zon. Vanaf nu hadden we 5 uur tijd om daar te verblijven. Die tijd vloog om met het om je heen kijken. En onze chef-kok Jos bakte heerlijke pannenkoeken voor ons. Het was weer een heel relaxed verblijf. Voor je het weet moet je al weer terug.
Dat was vandaag toch nog wel een dingetje want de wind zou aantrekken vanuit het oosten en wind-tegen-stroom is toch wat zwaarder varen. Voor ons aller welzijn besloten we daarom om op het moment van kentering weer terug te gaan om 15uur. Nadeel is dat je minder stroom mee hebt, maar het voordeel is dat de zandbanken nog zo hoog zijn dat je nu eens in een heel ander landschap van geulen vaart. We kozen voor dezelfde weg terug en konden daardoor dicht langs de zandbank van het Spruit varen die nog wel 1 meter boven ons uitstak. Zodoende voeren we uit de wind die inmiddels al aardig was opgestoken. Lastiger werd het toen we weer naar de ZuidOostLauwers wilden oversteken. We konden natuurlijk het vaargeultje over het wantij volgen maar moesten dan wat omvaren. Maar met wat zoeken konden we toch een plek vinden waar we konden oversteken terwijl onze bodems over het zand schuurden. De zeekaart was toch niet meer zo actueel want waar we hadden verwacht al te kunnen oversteken was de zandbank nog best hoog.
We bleven langs de zandbanken varen en konden zo zelfs nog even een uitstappauze houden. Toch leuk om ook eens bij laagwater te varen. Meestal, als je zo lang mogelijk op Simonszand blijft zie je overal water maar nu kan je kennismaken met de zandbanken structuur.
Een ander nadeel van vroeg vertrekken is dat er in de geul en de haven van Noordpolderzijl minder water staat. Met een kano kon je nog net binnen varen terwijl je peddelbladen bij elke slag over de bodem schraapten. In de haven aangekomen moet je even slikken want de kade torent een heel stuk boven je uit. Ik had dat al vaker gedaan, dus dat hoefden we niet opnieuw uit te vinden. Iemand met een lichte kajak zou het alleen kunnen doen (heb ik ooit gedaan), maar beter is het om er teamwerk van te maken voor twee personen want dat is beter voor lijf en leden. In een volgend artikel zal ik beschrijven welke stappen je moet volgen om je kajak onbeschadigd boven te krijgen.
Na omkleden nuttigden we nog heerlijk boerderijijs op een nabijgelegen boerderij. En nuttigden in Eenrum bij de plaatselijke kroeg “Eendrum” friet met bier.
Ik heb al weer zin in de volgende trip naar Simonszand.
Onze vaarroute:
De wind waarnemingen in de buurt: