Inmiddels bestaan de MarkerWadden al en paar jaar en zijn we daar in diverse stadia van de aanleg al per kajak gaan kijken. Dat waren redelijk korte tochten vanuit Lelystad. Wat we echter nog nooit hadden gedaan was om vanuit de vluchthaven Wijdenes te vertrekken. Omdat dit echter een flinke oversteek is van ruim 14 km, over open en onbeschut water is, moet het daarvoor wel gunstig weer zijn en was het nog nooit gelukt die tocht te varen.
Alle foto's: JosD
Tot vandaag: Door Corona-aanscherpingen verviel een geplande tocht rond de kop van Goeree omdat daar ook 2 overnachtingen bij hoorden en omdat er geadviseerd werd zo weinig mogelijk te reizen. Een veiliger tocht was in dit geval de tocht van Wijdenes naar de Markerwadden die we met 3 personen geheel Coronaproef konden varen. Onze groep bestond uit Jos, Theo en mijzelf.
Er stond best een stevig windje: NO 4-5 bft was de voorspelling en die is zeker waarheid geworden. Nou dat hebben we geweten want de heenreis koste ons 3 uur varen.
Met de golven schuin tegen en een golfhoogte van 30-60cm danste mijn Orion over de golven. Zijdezacht (ik weet niet hoe ik dat anders kan omschrijven) glijdt ze over elke golf. Heerlijk, zo hoort zeekajakvaren te zijn.
De wendbaarheid van de kajak vind ik vandaag weer heel prettig want als wind+golf me van koers wilden duwen, volstond een simpele heupbeweging om in het navolgende golfdal weer op de goede koers te komen.
Natuurlijk heeft dat ook te maken met dat ik de Orion geheel aan mijn postuur heb aangepast met een comfortabel zitje, goed heupcontact en perfecte kniesteunen.
Ik kan daarom niet genoeg reclame maken voor alle zeekajakkers om hun kajak aan te passen voor optimaal contact en comfort.
Wat ik navigatietechnisch interessant vond was de koers. De koers hadden we varend door een GPS laten berekenen, dus eventuele drift door wind of golven was ingecaluculeerd. Die koers van 110°op de heenweg was echter voor tweeërlei uitleg vatbaar. Het is namelijk zo dat het niet zo'n pretje is om 14 km lang naar je kompas of GPS te kijken om op koers te blijven. Toen we na een paar kilometer de twee enorme schoorstenen van de verbrandingscentrale van Lelystad in beeld kregen als twee luciferstokjes aan de horizon, leek dat precies te kloppen met de koers die we aanhielden. Dus hielden we de Centrale aan. Dat ging een hele tijd goed totdat we dichterbij het eiland kwamen. Theo bleef stug de schoorstenen volgen maar kwam daardoor uit bij de noordpunt van het eiland. Jos en ik vielen terug op de gewenste koers en kwamen in een rechte lijn aan bij de haven. De verklaring van dit fenomeen is dat je op 10 km afstand met het blote oog niet de exacte positie van zo'n schoorsteen kunt bepalen vanuit een de de golven deinende kajak. Als je bijvoorbeeld 2 graden mis kijkt dan kan dat op zo'n afstand al een flinke zijdelingse afwijking zijn. Denk ook aan hoe je kijkt: iedereen heeft een dominant oog waarmee je over de boeg naar het object kijkt. Omdat je ogen niet in het midden van je hoofd zitten (gelukkig maar) bouw je daar al een afwijking voor de koers in als je op grote afstand zo'n opject selecteert.
En hier kan je goed zien hoeveel drift we hadden onderinvloed van de NO-wind en mogelijk onnauwkeurigheid van onze visuele waarnemingen,
terwijl we de eerste helft van de tocht op de schoorstenen aanhielden
Na 3 uur varen waren we wel aan een lunch toe. Er stond op het eiland een gure wind die ons in de kajak niet was opgevallen. Maar achter een rietkraag vonden we een enigszins comfortabel plekje naast de haven. Omdat we het na een tijdje toch koud kregen besloten we om NIET uitgebreid op de MarkerWadden rond te kijken maar om terug te varen.
Weer op het water wacht ons een verrassing want de wind was naar het noorden gedraaid zodat we de wind opnieuw schuin tegen hebben. Hier viel me ook op dat de golven die soms van opzij komen mooi onder de kajak doorrollen als je maar een beetje meebeweegt en op de golftop desgewenst even bijstuurt.
Ik ben overigens niet de enige die het op de MarkerWadden koud had, want Jos zet er flink de sokken in om "zijn kachel weer wat op te stoken" en zo weer wat op temperatuur te komen.
In de verte, boven land, zien we wel wat regenbuitjes hangen maar we houden het droog. En ook worden we getrakteerd op prachtige wolken luchten die doorkliefd worden door zonnestralen. Soms is er ook een combinatie van zeer dreigende wolkenluchten naast stukken wolkeloze, blauwe lucht.
Op de terugweg hadden we nog niet geconcludeerd dat het kiezen van een verafliggend object als doel niet waterdicht is. We hielden nu een windmolen aan die op de goede koers leek te liggen. Omdat de vluchthaven Wijdenes op afstand slecht te herkennen is, wisten we pas op zo'n 5km voor het eind, dat we zuidelijker moesten aanhouden. We pasten toen onze koers aan; vandaar de knik in de onderstaande track.
Als we een beter beeld hadden gehad van hoe de vluchthaven er op afstand uitzag dan hadden we wel eerder kunnen bijsturen. Dus een leerpuntje is volgens ons dat we bij vertrek vanuit de haven van Wijdenes na een paar kilometer even achterom hadden moeten kijken om te zien hoe de haven en de contour van het landschap daarachter er precies uitziet. Bij zo'n vage kust als hier het geval is, is dat geen overbodige actie; zo is vandaag weer gebleken. En ook het kiezen van een punt waar je al varend op aan houdt, kan je beter tevoren uitzoeken zodat je weet waar je terecht komt.
Het zal 18h zijn geweest toen we stijf maar voldaan weer uitstapten bij Wijdenes. Tot mijn schande viel ik bij het uitstappen zijdelings in het water. Toch een beetje te stijf geworden zeker.
Het omkleden was wel fris, maar je droge kleren voelen daarna weer heerlijk aan.
Een prachtige dag
De gevolgde route was: