- Details
Na de renovatie van de dekfittings volgde er nog veel werk om de fittings weer de goede kleur te even en om kraken in het dek te repareren.
Dat was veel werk dat ik in kleine sessies heb gedaan.
Inmiddels is dat allemaal klaar en heb ik gisteren het dek geheel gepolijst en in de was gezet. Eigenlijk ziet het dek er nu zelfs te nieuw uit: het lijkt wel zoals een auto in de showroom
Daarmee kan de Orion wat mij betreft weer te water en op avontuur
Niet dat de Orion nu al helemaal klaar is want alle touw en elastiek moet nog vast, de nieuwe Orion-stickers er weer op, de kniesteunen nu beter bevestigen dan het tweezijdige tape dat in de warmte weer los ging, de schegkabel gesmeerd en weer een voetpomp monteren. Dat laatste wordt een klus voor in de winter.
Maar voor nu kan ik er, vergezeld van en handpomp, weer mee opuit.
- Details
Toen we 's-morgens uit Noordpolderzijl vertrokken was het instappen nog goed te doen ondanks dat de waterstand iets lager was dan normaal als gevolg van dood-tij.
Toen we 's-avonds terugkwamen was de situatie geheel anders. Ik moet toegegeven dat we later terug hadden kunnen komen om weer bij hoog water uit te stappen. Maar omdat het de voorspelling was dat de wind in de middag zou toenemen, kwamen we eerder terug om te voorkomen dat we een heftige wind-tegen-stroom-situatie zouden komen.
Als je zoals wij nu bij de hoge kademuur in de haven van Noordpolderzijl moet uitstappen, dan is het toch best een kunst om je kajaks omhoog te tillen zonder dat je kajak beschadigt of dat je zelf een blessure oploopt.
Omdat je deze situatie niet alleen in Noordpolderzijl maar ook elders kunt tegenkomen, leek het me zinvol om in stappen te beschrijven hoe je dit doet. Het gaat erom dat je dit als team doet.
- Details
Een tocht naar Simonszand vind ik altijd weer een hoogtepunt. Zo had ik begin dit jaar alle data al opgezocht wanneer het getij daar gunstig voor is. Jos en Mary wilden ook met ons (Tiny & René) mee en zo hebben we gezamenlijk gekozen voor de data 30juli t/m 1 aug. Dat zijn 3 dagen en daarvan zouden de weergoden ons toch wel zo gunstig gezind zijn om ons een dag met goed weer te bieden.
We kampeerden op Eenrum deze dagen en unaniem besloten we de tocht op 31 juli te varen. De andere dagen hebben we ons op andere manier vermaakt.
De weersvoorspellingen waren goed met dien verstande dat de wind in de loop van de middag zou aantrekken tot 5 bft-Oost.
We vertrokken vanuit Noordpolderzijl op een aantrekkelijke tijd: om 9 uur te water. Er stond nog wel iet veel stroom op dat moment maar er stond water genoeg om allerlei bochten in de vaargeul af te snijden. Dat er genoeg water stond tijdens ons vertrek had ook nog een andere reden: we moeten naar Simonszand toe van geul wisselen van ZuidOostLauwers naar het Spruit. Dan is het wel prettig als er op dat moment nog genoeg water staat en we niet hoeven te lopen.
De tocht was voorspoedig en na 2,5 uur konden we landen. We kozen een plek waar geen zeehanden lagen te luieren, maar verbaasden ons wel over hoeveel zeehonden er in de omgeving waren. Het lijkt wel of er elk jaar meer zeehonden komen.
- Details
In mijn vorige post liet ik zien dat de dekfittingen grondig gerestaureerd moesten worden. Geen simpele klus als de fittingen er authentiek uit moesten blijven zien.
Na het verwijderen van slechte delen van de fittingen bleef dit ervan over (voor 1 van de 4 te restaureren fittingen):
- Details
Vandaag zouden we een tocht op zee maken. Helaas was het weer te ruig voor het traject dat we in gedachte hadden. Windkracht 7bft met uitschieters naar 8-9 bft.
Duidelijk verhaal dat we vandaag niet van Den Oever naar Texel zouden varen. ER waren wel wat alteratieven voorhanden waarvan het Alkmaardermeer waarschijnlijk de meest haalbare was. Mijn tochtgenoten haakten echter af.
Voor het Zweth in Wormer was de voorspelling 7 bft met tussen 12h en 14h uitschieters naar 8-9bft.
Ik houd wel van dit soort weer, dus ik ben gaan varen tussen 12-14h om alle wind te vangen. Nou dat heb ik geweten want je moest bij de vlagen absoluut de peddel heel goed vasthouden.
Ik vond het interessant om bij mezelf waar toenemen dat ik bij tegenwind automatisch overschakelde op maximaal gebruik van mijn buikspieren en fietsbeweging van de benen voor de peddelslag. Ik kon zo een vrij normaal peddelritme blijven varen. Vaak zie ik om me heen peddelaars die in tegenwind worstelen met dat ze de peddel nauwelijks rondkrijgen. Ik heb even gebrobeerd hoe ik dat zou voelen als ik alleen mijn armen zou gebruiken. Ik denk dat ik op die manier in een kwartier al verzuurde spieren zou hebben.
Ik houd van dit soort weer. Het doet me denken aan de tekst "als de stormwind gromt" in het lied van Liesbeth List: Heb het leven lief.
Ja dan leef ik echt als de elementen mij zo geselen.
Luister ook maar eens naar Liesbeth: KLIK HIER
- Details
Toen ik de Orion kocht zag ik al wel dat een vorige eigenaar een paar fittings had gerepareerd. Nu vond ik het tijd dat af te maken want het zag er slordig uit en bovendien leek het erop dat er slechte hechting op de ondergrond was.
Ik had gedacht de randjes van de reparatie glad te schuren en daarna netjes af te werken. Maar al gaande weg bleek dat ik de hele reparatie moest verwijderen bij 3 fittings. Maar ook bij een vierde waren de beginselen van een scheurtje zichtbaar.
Zo hoort het eruit te zien:
- Details
10 dagen geleden liet ik een foto zien van de bodem van de Orion waar ik alle kraken in de gekleurde gelcoat-laag had uitgefreesd. Gezien de hoeveelheid kraakjes wist ik dat het een flinke klus zou worden om de bodem weer in goede staat te brengen.
Dus die 10 dagen valt me achteraf wel mee.
De eerste stap was om alle groeven met een injectiespuit te vullen met witte gelcoat.
Een detail van de vele kraakjes ziet er dan zo uit:
- Details
Jos liep eigenlijk al jaren met het idee rond om op de langste dag de zon op zoet (lees:Durgerdam aan het IJsselmeer) te zien opkomen en op zout (lees: Bakkem aan de Noordzee) te zien ondergaan. De weg van zoet nar zout zou per kajak worden afgelegd.
Nu, in Coronatijd, bleek dit het moment voor een try-out. Hoe je dwars door Noord-Holland kon varen vereiste nogal wat voorbereiding waar Jos aardig wat tijd in had gestoken.
- Details
Schrijver: Nigel Foster
Door een discussie met Jeroen over kajaks die door Nigel Dennis zijn ontworpen, herinnerde ik mij het boek :"The art of kayaking” dat Nigel heeft geschreven.
Nigel is iemand die zijn hele leven al kanoet en ook nog eens daarover heel gedetailleerd nadenkt. Ook geeft hij les.
Heel speciaal vind ik hoe hij in zijn boek schrijft over hoe jij leert: Hij observeert en hij zegt niet gelijk of hij vindt dat iemand iets fout doet qua peddeltechniek of iets beter anders kan doen. Nee, hij observeert en gaat het zelf ook zo proberen te doen om te begrijpen waarom iemand iets op een bepaalde manier doet. Daarmee sluit hij uit dat hij wel zal zeggen hoe het hoort en tegelijk is hij bereid van iemand iets te leren. Dat is best bijzonder voor iemand als Nigel Foster die zijn hele leven al in een kajak vaart en die je, gezien zijn staat van dienst, best een kano-goeroe mag noemen.
Ik heb het boek weer eens gelezen en beschrijft letterlijk alles over kajaks, techniek, navigatie, enz., enz. op een prettige manier. En het mooie is dat zowel een beginner er waardevolle informatie vindt terwijl ook een (ver)gevorderde kajakker er ook nog informatie kan vinden waar die wat aan heeft.
Mooi is bijvoorbeeld hoe hij de peddelslag ziet: “the kayak should move, not the paddle”.
Het is deze manier om de peddelslag in een ander perspectief te zien die je aan het denken kan zetten. Iedereen denkt namelijk dat je tijdens een slag het peddelblad naar achteren trekt. Nigel zegt echter dat je het peddelblad in het water steekt en dat het blad daar blijft staan terwijl je kano aan het blad naar voren trekt. Door deze manier van denken voelt het peddelen ineens anders en kan je jezelf op de slag concentreren in plaatst van moeizaam aan een peddelblad te sleuren.
Maar lees gerust het hele boek: ik vind het een aanrader voor elke peddelaar op vlakwater en ook op zee. Er staat veel, veel meer in dan ik hier kan noemen.
- Details
Alhoewel de Orion, die ik past kocht, er als eerste globale indruk redelijk uitziet, mankeert er nog best veel aan.
Dit keer leg ik me toe op de restauratie van de bodem.
