Eind 2023 schreef ik een verhaal over een band waarmee je de schouder minder belast bij het slepen van een kajak op een karretje. Klik hier als je dat artikel wilt teruglezen.
Dit jaar was ik met een groepje van 6 KVUers (incl mijzelf) in Zweden en daar hadden we een uitdaging. Het woei al een flink aantal dagen uit het ZW met daarbij zeer harde windstoten. Daardoor werd het lastig om langs een stuk Zweedse kust, waar geen bescherming tegen ZW-storm stond, te varen.
Daar was gelukkig echter een uitweg voor:
We voeren voor de wind een doodlopende inham in. Van daaruit moesten we 1,5km lopen om in een ander doodlopend fjord uit te komen.
In dat andere fjord konden we de tocht in noordelijke richting "zonder probleem" voortzetten. Dat "zonder probleem" moet je echter ruim zien want er stonden daar, zelfs in beschut gebied, ook enorme windstoten. Daarbij moest je steeds heel alert blijven om je peddel goed vast te houden. Maar we hadden de wind meestal mee. Dat was ook wel weer leuk omdat je met je peddel kon zeilen en zo een aardige snelheid kon halen.
Nu het overdragen: Een aanslag op onze conditie was echter dat het weggetje tamelijk sterk steeg. Ik had gelukkig mijn nieuwe sleepband bij me waarmee het slepen aanzienlijk makkelijker ging.
Omdat de kajak nu zwaar beladen was voelde het tamelijk zwaar om de sleepband diagonaal over 1 schouder te dragen.
Lichter EN veel prettiger bleek het slepen van de kajak vanaf de heupen te zijn: daardoor was er geen belasting meer via de rug omdat de kracht via de benen rechtstreeks naar de sleepband ging.
Film: Jos
Het mooie was dat de 5 andere peddelaars ook die manier van slepen adopteerden en ter plekke daarvoor zoiets improviseerden.
Later, toen we aan het eindpunt van onze tocht, na het uitstappen, wilden verkassen naar een camping hoger op de helling, moest er ook weer met de kajaks op karretjes gelopen worden. Toen had bijna iedereen al een sleeplijntje geïmproviseerd. Zoals bijvoorbeeld Henk:
Ik wil maar zeggen dat iedereen wel vond dat ze baat hadden bij zo'n sleeplijntje vanaf de heupen.
Het vervolg op dit verslagje is hoe we in het andere fjord weer te water moesten gaan: het water was aan de kant zo ondiep en blubberig dat dit een avontuur op zich werd. Daarover later.